5เดือนกับ5บทกลอน..

..ยาสีฟัน..

เรื่องของฉัน5เดือนแล้วยังจดจำ 
คนที่ทำคือเธอคงไม่รู้สึก 
มันปวดรวดร้าวลงเข้าฝังลึก 
แข็งใจผนึกเรี่ยวแรงต้านทาน

กี่ครั้งกี่หนอดทนงอนง้อ 
ดังกรรมเก่าก่อเข้ามาพัดผ่าน 
หนนี้หนหน้าดั้งท่าประจัญ 
คนทุกข์ถมนั้นขาดขวัญกำลังใจ 

เธอว่าจากกันสัมพันธ์ยังอยู่ 
เป็นเพื่อนแค่ครู่ดูดีใช่ไหม 
น้ำตารินไหลหลบอยู่ข้างใน 
 ไม่มีใครรู้คู่เรามลาย

ด้วยรักดอกหนาจึงพาสูญสิ้น 
อนาคตพังภินท์ดับดิ้นห่างหาย 
มันทดมันท้อห่อเหี่ยวใจกาย 
คิดมากวุ่นวายหายใจอ่อนแรง 

ทั้งซึมทั้งเศร้ารุมเร้าในอก 
น้ำตาไหลตกสะอื้นอกกรรแสง 
ชาตินี้ชาติหน้าขออย่าเปลี่ยนแปลง 
อธิษฐานอย่างแรงขอให้เธอกลับมาเป็นคนเดิม
				
comments powered by Disqus
  • แว่นดอย

    4 ตุลาคม 2547 15:33 น. - comment id 343720

    หากแกล้งทำเป็นดีให้รู้สึก
    ในดวงใจลึกลึกคงเศร้ากว่า
    อย่าเนี่ยวรั้งคนจะไปเปลืองวาจา
    ปรารถนาอะไร..กับคนไม่รักกัน
    .....................................
    
    ข้าพเจ้ามาทักทายค่ะ....เขียนไปเล่นเล่นอย่างน้นอย่าคิดมากนะคะ......หากจะคิดถึงความรู้สึกอันงดงามในความรัก..ก็มิอาจห้ามกันได้ค่ะ
    
    :) ยิ้มไว้นะคะ
  • extreme life

    4 ตุลาคม 2547 17:47 น. - comment id 343771

    เมื่อใดที่ลมหวนนนนน
    ให้เธอคืนกลับมาหาาาาา
    เฝ้ารอเวลาให้ลมแห่งรักได้พัดพา
    มาอีกครั้งงง
    
    นึกถึงแต่เพลงนี้ครับ ^o^
  • เมกกะ

    4 ตุลาคม 2547 21:08 น. - comment id 343917

    http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=3752
    
    ชื่อเพลง/Title : อย่าเปลี่ยนเลย
    อัลบัม/Album : มุมโมทย์
    ศิลปิน/Artist : ปราโมทย์ วิเลปะนะ
    
    
    เนื้อร้อง 
    
    ฉันรู้ว่าเธอน่ะรักกัน และรู้ว่าเธอก็หวังดี
    อยากทำเพื่อฉัน อยากดีพร้อม เหมือนใคร
    
    * ฉันรู้เธอยังไม่แน่ใจ 
    และรู้ว่าเธอไม่ค่อยมั่นใจ
    จะเพียงพอมั๊ย ที่มีนั้น 
    อยากเป็นและเหมือนอย่างบางคน
    
    ** อย่าเปลี่ยนให้เหมือนใครเลย เธออย่าคิดเลย
    แค่เธอนั้นเหมือนเก่า เท่านั้นพอ
    อยากบอกว่าเพราะเธอมีทุกอย่างมากพอ
    และยังรักเธออยู่ ก็เพราะเธอเป็นแบบนี้
    
    ฉันเห็นหัวใจที่สวยงาม เท่านี้ก้อพอว่าแน่ใจ 
    ว่าต้องคนนี้ ต้องเธอนั้นคนเดียว
    
    (*,**)
    
    (และยังรักเธออยู่ ก็เพราะเธอเป็นแบบนี้)
    
    มองดูท้องฟ้า ที่พร่าพราวแสง
    ริอาจจะแข่ง กับแสงจันทรา
    ก็เหมือนกับฉันสำคัญตัวว่ามีค่า
    แต่พอต้องจากลา เลยได้เห็นว่า
    ตัวเราไม่มีค่า...อะไรเลย...
    
    
    +-*-+-*-+  +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+  +-*-+-*-+
    
  • เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ

    5 ตุลาคม 2547 15:03 น. - comment id 344296

    มาเป็นกำลังใจนะคะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน