เธอไปกับเขาไม่ย้อนมาหา ปล่อยคุณให้ทรมา-หม่นหมอง เปลี่ยนใจให้ใครเข้ามาครอง ทำให้คุณต้องนองน้ำตา จากวันนั้นถึงวันนี้ร่วมปีแล้ว ไร้วี่แววเธอคนนั้นที่ฝันหา รักที่คุณมอบให้ด้วยศรัทธา กำลังย้อนกลับมาทำร้ายใจ รู้ทั้งรู้กับความจริงที่มันเกิด คุณกลับไม่เคยเปิดหัวใจใหม่ จมตัวเองกับความหลังที่ฝังใน ห้องหัวใจที่เปิดไว้เพื่อรอเธอ ฉันก็รู้ว่ารักแรกมักลืมยาก ถึงกายจากใจยังจำย้ำเสมอ แม้ว่าเขาหารักเราไม่เคยเจอ ก็มีรักมอบแด่เธออยู่ร่ำไป เธอหมดรักร้างคุณห่างไกลแล้ว แต่ในแววตาคุณยังหวั่นไหว ฉันจึงเป็นได้เพียงคนข้างกาย ที่หัวใจยังมิอาจได้ใกล้คุณ
4 ตุลาคม 2547 13:05 น. - comment id 343641
บ่อย ๆ ที่เห็นเค้าเดินผ่านมาและทักทาย แต่เธอทำเฉย ๆ ไม่ค่อยยิ้มและพูดจา แต่สิ่งที่ฟ้องว่ามันไม่จริงคือสายตา สบตากันทุกครั้ง ก็คือเธอที่หวั่นไหว เจ็บปวดรู้ไหมที่ได้รู้ความเป็นจริง ว่าเธอนั้นไม่เคยจะลืมและยังรักเค้ามากมาย เจ็บปวดทุกครั้งแต่ต้องทนอยู่เรื่อยไป จะห้ามได้อย่างไร กับเค้าคนที่เธอไม่ลืม อ่านแล้วนึกถึงเพลง ตัวจริงของเธอ เลยคะฟา บางครั้ง ก็ยากที่จะอธิบายนะ บางทีใครคนนั้น ไม่อยากจะทำร้ายใครก็ได้ ในเมื่อหัวใจยังไม่ลืม และความทรงจำยังเกาะแน่น การจะรักใครเพื่อ แทนที่ใครมันคงไม่ดี คงมีเพียงเวลาที่จะทำให้ อะไรดีขึ้นมาได้บ้างคะ ^__^ แวะมาอ่านกลอนเพราะ ๆ คะ ชอบจัง
4 ตุลาคม 2547 14:47 น. - comment id 343686
อ่านนิดหน่อยเองอ่ะ เพราะงงกับคำสรรพนามที่หยิบยกมาใช้
4 ตุลาคม 2547 15:34 น. - comment id 343721
รอวันเธอมีใจ รักต่อไปเพื่อยืดเวลา รอและรอโอกาสหน้า รักเธอดีกว่าไม่รักใคร อยู่ว่างๆก็รักไปเถอะค่ะ..ไม่เสียหายอะไร ดีกว่าเกลียดกัน
4 ตุลาคม 2547 16:59 น. - comment id 343763
กลอนเศร้าจังเลยนะคับ.. แต่เพราะฮับผม..^_^
4 ตุลาคม 2547 22:24 น. - comment id 343981
นึกว่าเป็นกะตัวเองซะอีก มาทักทายนะค๊า .....** ^_________^ **
5 ตุลาคม 2547 14:13 น. - comment id 344253
อ้าว ก็ไม่ได้หัวใจ แล้ว เอากายไปข้าง ๆ เขาทำไมอ่ะ อิอิ