บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไม ไม่เลิกคิดตัดใจ.. ไปจากเขา เหนื่อยและล้าเหลือเกินหัวใจเรา เมื่อความเศร้า - เปลี่ยวเหงา.. มาทักทาย พยายามใช้เวลามาลบล้าง แต่ยิ่งคิด - ความอ้างว้างไม่จางหาย รอยอดีต.. กรีดหัวใจไว้มากมาย ผลสุดท้ายเกินรับได้.. กับน้ำตา เหมือนฉันถูกทิ้งไว้ในความฝัน คืนและวันผ่านพ้นไปอย่างช้า - ช้า มีความสุขแค่ในฝัน.. ที่ผ่านมา หลอกตัวเองไปว่า.. ยังมีเธอ ไม่อาจฝืนยอมรับความเป็นจริง กับบางสิ่งที่เป็นไป.. อยู่เสมอ เมื่อเธอจาก.. ลากันไป.. เกินพบเจอ ทำร้ายใจหนึ่งใจ.. ที่ไหวเพ้อ.. อย่างเดียวดาย
2 ตุลาคม 2547 17:55 น. - comment id 342842
ดีจ้า........แวะมาทักเพราะว่ารักและคิดถึงนะค่ะ
3 ตุลาคม 2547 11:05 น. - comment id 343089
ถ้าเหนื่อย ก็ ไปหา ครีม มานวดใจ ซะ
3 ตุลาคม 2547 11:40 น. - comment id 343106
สวัดีครับ............. มาเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
28 ตุลาคม 2547 20:09 น. - comment id 359036
กลอนนี้เป็นผลงานของคุณ -`๏- G e n i 3 -`๏- แห่ง dreampoem.com บอกกล่าวเจ้าของหรือยังคะ .. อย่างน้อยน่าจะอ้างอิงถึงบ้าง .. ไม่อยากประจาน .. แต่น้องทำหลายครั้ง.. และคัดลอกผลงานของหลาย ๆ คนมา .. พี่ต้องขอเตือนนะคะ .. ไม่ดีค่ะ .. .......................
29 ตุลาคม 2547 01:50 น. - comment id 359233
เฮ้อ พี่แอม กวางเหนื่อย จัง หากลอนบทนี้ ในบ้าน dreampoem ของพี่ไม่เจออ่ะ น่าเสียดายจัง กลอนบทนี้เพราะดีนะคะพี่แอม รู้สึกว่าพี่แอมคงแต่งไว้นานแล้วแน่เลย กวางเลยจำไม่ได้ แวะเข้ามาชื่นชมในฝีมือ นะคะ พี่แอม ^-^