ฉันยอมรับผิดมากที่รักเขา แต่ไม่อาจทนความเหงาที่เราสร้าง ความผิดเธอเป็นภูเขาก็เบาบาง เพราะความผิดฉันลบล้างจางละลาย ความรักฉันมันรักดีเลือกที่เกิด รู้ไว้เถิดเปิดเผยไม่เคยขาย แลกเปลี่ยนใจด้วยความรักที่ทักทาย ใช่เอากายขายซื้อหรือแจกฟรี เพราะมีเขาเข้ามารักษาเศร้า ฟ้าเหงาเหงาจึงสวยสุขทุกเฉดสี ไม่เลิศลอยร้อนเร่า...เขาหวังดี ไม่ใช่มีแต่รักเล่นเหมือนเช่นเธอ เธอเมินเฉยเขากลับมาทำหน้าที่ จึงสนองความดีที่เสนอ ฉันผิดบาปชั่วร้ายใช่ไหมเธอ เธอก็ถูกต้องเสมอตลอดกาล ฉันเตรียมใจมารับความอดสู และเตรียมหูมาฟังคำว่าขาน อยู่ให้เธอเผลอทิ้งนิ่งมานาน ความร้าวรานสอนสิ่งร้ายให้ฉันลอง ไหนล่ะโซ่ ไหนล่ะป้ายแขวนคอฉัน จึงจะอ้างว่าเธอนั้นเป็นเจ้าของ จะเชื่อเรื่องโฉดฉาวข่าวไม่กรอง สุดแต่รอยหยักสมองเธอคิดไป ฉันยอมรับผิดมากที่รักเขา แต่ฉันทนความเหงาอีกไม่ไหว ความผิดเธอละในฐานที่เข้าใจ ความผิดฉันมีเท่าไหร่ กระจาย ประจาน 30 กันยายน 2547
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ 1 ต.ค. 2547 16:16 น. - ID 62664 
1038
1
0
3 ตุลาคม 2547 23:21 น. - comment id 343413
สวัสดีครับ ช่วงนี้สอบครับ เก็บตัวอ่านหนังสือ แต่คิดถึงทุกคนเหมือนเดิมครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
