สะเก็ดดาวสกาวฟ้า เด่นพราวมาดอกหญ้าหลง งามงอนเจ้าร่อนลง จากขอบโค้งตรงฟ้างาม วาววับจับใจจ้อง ใฝ่ใจปองต้องถลำ มองเหม่อเผลอเพ้อคำ มนต์ใดล้ำเพลี่ยงพล้ำดาว เนื้อนวลชวนชิดเนื้อ กรุ่นไอเหลือดั่งเนื้อสาว หวานหอมดมดอมเงา หลงใหลเฝ้าจะเข้าครอง ถึงคืนจันทร์ยืนเด่น เหมือนแลเห็นเจ้าเป็นสอง แสงสาดอาจเป็นรอง แต่แสงส่องยังต้องตา สะเก็ดดาวสกาวใจ แห่งหนไหนยังใฝ่หา เพียงแค่เจ้าแลมา ไกลสุดฟ้าข้าขอตาม
28 กันยายน 2547 14:02 น. - comment id 339699
สะเก็ดดาวพราวฟากฟ้า แต่ใกล้ตาเวลานี้ สะเก็ดใจไหลล้นปี่ ทุกนาทีที่ใกล้เธอ *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
28 กันยายน 2547 17:30 น. - comment id 339830
เพียงหลับตานึกย้อนยังตอนหลัง ผ่านปียังจดจำย้ำเสมือน ครั้งเคยนั่งเคียงคู่ดูดาวเดือน ยังย้ำเตือนให้สุขทุกครั้งครา มวลหมู่ดาวสกาวไกลหมายเอื้อมจับ มาประดับแต่งเติมเสริมคุณค่า เป็นมงกุฏสวมใส่ในพริบตา สร้อยดาราเรียงร้อยดุจพลอยงาม ระยิบระยับวับวาวพราวพรายแท้ ชายตาแลฝันใฝ่ชวนใจหวาม แม้นผ่านวันผันคืนชื่นนิยาม รำลึกตามยังเพลินจำเริญใจ มวลดาวเดือนสวยใสประกายจ้า ท่ามนภาผุดผ่องดุจส่องใกล้ แว่วสำเนียงเสียงกลอนอ้อนความนัย ตรึงฤทัยซาบซึ้งคนึงนวล ณ คืนที่ดื่นดาวสกาวพรั่ง ย้อนความหลังฝังใจให้กำสรวล ภาพตรึงจิตติดตาพารัญจวน ยังคร่ำครวญถึงดาวคราวจากลา อยากเก็บดาวดวงนี้เป็นที่สุด ทำมงกุฏมอบไว้ให้รักษา เพื่อย้ำเตือนเดือนปีที่ผ่านมา ล้วนมีค่าเกินจดความงดงาม
28 กันยายน 2547 19:26 น. - comment id 339884
นึกถึงเพลง ลมหนาวและดาวเดือน.. จังหวะนี้มีคนอยู่ใกล้ๆ คงจะดี
28 กันยายน 2547 20:30 น. - comment id 339918
นั่งมองคนดกียวไม่เหงาเหรอค่ะ
28 กันยายน 2547 20:48 น. - comment id 339929
ก็เหงาอยู่หรอก แต่มีเพื่อน ๆ ที่นี่ไง ทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว