สายไปแล้วสำหรับการเริ่มต้นใหม่ เธอทอดทิ้งหัวใจคงมั่นที่มีแต่เธอเสมอ ตลอดเวลาความเสียใจเป็นสิ่งเดียวที่ได้รับจากเธอ ภาคภูมิใจนักไม่ใช่เหรอกับความเป็นเธอที่ใครๆ ต่างใส่ใจ ฉันเองไม่สามารถจะทำใจยอมรับได้ กับหนึ่งคนไร้หัวใจที่ไม่เคยมองเห็นคุณค่าใครหน้าไหน คิดแต่ว่าตัวเองสำคัญ...รักแต่ตัวเองไม่สนใจใคร รู้จักแต่ชนะ..ไม่ว่าจะทำให้ใครเจ็บช้ำเท่าไหร่ไม่เคยแคร์ อย่ากลับมาอีกเลยคนดีในวันนี้ ใช่เธออาจเป็นคนที่ใครๆ หลายคนอยากแยแส ในอดีตฉันเองก็เป็นอีกคนหนึ่งที่อยากดูแล แต่เธอเองไม่ใช่เหรอ..ที่ตัดสินใจทิ้งคนที่แสนแคร์เธอมากมาย อย่าบอกว่าเสียใจและขอโทษ มันเป็นประโยคเดียวที่ฉันไม่อยากได้ยิน...แต่ใช่ว่าจะหวั่นไหว วันนั้นก่อนเธอจากยังจำได้ดีฉันอ้อนวอนขอร้องโปรดอย่าไป แต่สิ่งเดียวที่เธอมอบให้...คือสายตาไม่ใยดี ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ อย่าคิดว่าผู้หญิงลืมยาก...มันใช้ไม่ได้อีกแล้วสมัยนี้ รักได้ก็ลืมได้..เจ็บแล้วจำ...ใครเลวใครดี หากจะต้องเจ็บหัวใจอีกที...ก็ขอเป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่คนเดิมคนนี้คนที่ เคยย่ำยี....ขั้นปางตาย
25 กันยายน 2547 09:25 น. - comment id 337806
กลับก็กลับไม่ได้ ไปก็ไปไม่ถึง ทำไงดี? ***แวะมาทักทายครับ
25 กันยายน 2547 12:41 น. - comment id 337879
ถึงแม้จะกลับไม่ได้และไปก็ไม่ถึง เราก็คงจะหยุดเดินแล้วนึกกลับมาทบทวน แล้วจะเดินต่อไปด้วยใจที่เข้มแข็งและทรนง ครับ ถึงแม้ทางที่จะต้องเดินมันไม่เป็นอย่างที่ฝันไว้ เรากำลังเดินจากผู้หญิงที่เรารักแม้ว่าเรายังรักเราจำต้องเดินจากมาเพียงเพราะให้เธอก้าวเดินไปตามเส้นทางที่มั่นคงและครอบครัวเธอต้องการ ขอบคุณทุกบทกลอนที่ทุกคนเขียนครับ(ผมชอบทุกคนที่เขียนเพราะบางสิ่งมันตรงกับความรู้สึก เสียดายที่ผมยังเขียนมันไม่จบ สักวันหนึ่งผมจะเขียนเหมือนทุกคนครับ)
25 กันยายน 2547 16:31 น. - comment id 337961
ถ้าไม่กลับ แล้วจะ ให้ไปไหน ไม่เข้าใจ ทำไม ไม่ให้กลับ ก็หัวใจ อยากย้อน คืนนี่ครับ ขอผมกลับ เถิดนะ จ๊ะฝันหวาน