อันความรักเกิดมาด้วยสองใจ นำพาไปสู่ฝันแห่งดวงดาว แม้ค่ำคืนสุดทนสุดเหน็บหนาว รักของเราอุ่นใจได้ไร้ผ้าห่ม รักวันนี้มีเธอเพียงเท่านั้น แม้ความฝันทำให้ใจขื่นขม เรื่องร้อยพันให้ใจหวั่นก็ไม่ล่ม ถึงตรากตรมก็อยู่ได้ไม่เดือดร้อน แต่คืนนี้สุดเหงาและเศร้าใจ มองข้างกายไม่มีเธอเหมือนวันก่อน ดึกมากแล้วตัวฉันยังไม่นอน วอนพระจันทร์พารักให้กลับมา ในตัวเมืองมีแต่เรื่องให้ว้าวุ่น กลางป่าอุ่นไอรักสุดขอบฟ้า ถึงตัวเธอจากไปไม่กลับมา ขอเพียงว่าเธอสบายก็คลายทุกข์ เพลงกลางป่าพาใจให้สงบ ลืมและลบภาพเศร้าเหลือแต่สุข เธอจากไปหัวใจไม่เป็นทุกข์ สุขใจได้หัวใจไม่ระทม เรื่องหัวใจเทไปไม่เคยพัก เรื่องความรักหากได้มาก็สุขสม หากพลัดพลากจากไปทุกข์ระทม ต้องตรากตรมช้ำใจไร้คู่ครอง
23 กันยายน 2547 19:55 น. - comment id 336901
:)
23 กันยายน 2547 21:09 น. - comment id 336970
;)
23 กันยายน 2547 21:30 น. - comment id 337001
แม้เธอจากพรากไปไกลตัวฉัน ยังคงห่วงเธอนั้นเหมือนเหมือนก่อน ยิ่งนานไปหัวใจใฝ่อาวรณ์ ว่าเธอจะหนาวหรือร้อนในตอนใด แต่คิดว่าเธอนั้นจะเป็นสุข ไม่มีทุกข์หนักหนามาชิดใกล้ ด้วยเพราะเธอไปเจอกับใครใคร ที่สวยใสแถมดีพร้อมจึงยอมทน ให้เธอสุขสดชื่นระรื่นจิต และยอมรับความผิดในทุกหน ว่าตัวเราเป็นได้แค่ธุลีบน โลกกลมกลมใบนี้ที่เราเกิด *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
24 กันยายน 2547 06:50 น. - comment id 337174
สวัดีครับ............. ผมเข้ามาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี