..หย่อนตัวลงบนเก้าอี้ ริมหน้าต่าง ซุกตัวอยู่ในห้องกับความอ้างว้าง..หวั่นไหว ดวงดาวเคยเกลื่อนฟ้า..คืนนี้กลับหายไป เหน็บหนาวอีกแล้วหัวใจ..จะทำไงดี ...ที่นอกหน้าต่าง น้ำค้างยิ่งรินหยด - จากฟ้า เหมือนรู้ว่าฉันหนาวเหน็บ..อยู่ในห้อง - ตรงนี้ ไออุ่นจากใคร..ฟ้าเห็นไหม - ฉันไม่มี หยุดแกล้งกันเสียที..อย่าให้หนาวจนร้าวรอนกว่านี้ - อีกเลย
ผู้ชายคนเดิม 26 พ.ย. 2544 20:52 น. - ID 6198 
729
1
0
26 พฤศจิกายน 2544 21:12 น. - comment id 21158
เหงาและเพราะมากค่ะ...ที่ thaipoem นี่ไงคะ อบอุ่นที่สุด....
26 พฤศจิกายน 2544 21:37 น. - comment id 21164
เพราะมากเลยครับ ชอบจิง ๆ
26 พฤศจิกายน 2544 21:48 น. - comment id 21165
ได้ความหมายดีค่ะ..ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆๆให้ลึกซึ้ง..เก็ทค่ะ..แหะๆ
27 พฤศจิกายน 2544 03:17 น. - comment id 21221
เพราะดีจ้า....เอาใจช่วยจ้า
27 พฤศจิกายน 2544 14:13 น. - comment id 21282
ฟังแล้วเหงานะ
28 พฤศจิกายน 2544 15:25 น. - comment id 21527
อ่อนไหว... ลึกซึ้ง อารมณ์แบบนี้มาจากไหนน้อ.. ชอบที่คุณเขียนจัง
29 พฤศจิกายน 2544 12:53 น. - comment id 21724
คนกำลังเหงาอย่างเรานี้ เข้าใจความรู้สึกดี แต่ไม่เป็นไรเวลาจะช่วยรักษา แต่จะว่าไปเวลาก็อาจจะไม่ช่วยอะไรถ้าใจยังฝังจำนะค่ะ
6 ธันวาคม 2544 14:11 น. - comment id 23157
เพราะดีฟังแล้วเศร้ามากเราขออนุญาตส่งให้เพื่อนนะเอาใจช่วยนะอยากรู้จักจังแต่งกลอนเพราะๆๆๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
