อรุณสวัสดิ์ในรุ่งเช้า มาหยอกเย้าเฝ้าถามไถ่ เธอเป็นอยู่เช่นไร อยากถามไถ่ในห้วงคืน... กลางคืนได้พักผ่อน เธอหลับนอนแล้วสุขสันต์ เธอยังคิดถึงกัน หรือมีฉันคิดคนเดียว... บางทีเธอมิรู้ ฉันเฝ้าดูความเป็นไป กลัวเธอเป็นอะไร กลัวมากมายเกินกว่าเป็น.... ................................. คิดถึงคนห่างไกล อยู่ดีไหมในฝนนี้ เป็นห่วงเธอคนดี ทุกนาทีมีกังวล... ต้องยิ้มทั้งสีหน้า และแววตาที่เศร้าหม่น มิรู้ว่าเพราะฝน หรือมีคนนำเธอไกล... ห่วงมากก็ทุกข์หนัก ห่างมากนักห่วงรู้ไหม ไม่รู้ทำเช่นไร จะได้หายความกังวล... ครั้นจะถามเธอนั้น ก็กลัววันเธอหมองหม่น กลัวนักเธอสับสน เพราะหน้ามลหยุดพูดจา... ..................................... หน้าฝนก็ตกหนัก มาร้องทักเธอคนนี้ ขอให้เธอนั้นมี แต่สุขขีตลอดวัน... ยามเธอไม่สบาย ฉันใจหายรู้ไหมนั้น คิดถึงเธอทุกวัน อยากถามกันวันที่เป็น... แต่ก็จนด้วยเกล้า เพราะขลาดเขลาด้วยกลัวเกรง กลัวว่าเพราะเราเอง ทำเธอเร่งออกห่างไกล...
22 กันยายน 2547 11:55 น. - comment id 335887
บทกลอนขาดสัมผัสนะ
22 กันยายน 2547 14:02 น. - comment id 335980
เพิงพักแห่งนี้..มีชีวิต ด้วยรอยลิขิตวิญญาณฝัน โอดครวญคนึงหาโยงใยกัน ต่อเติมวาดฝันปั้นแต่งปรุง. *********** ด้วยความรำลึก..ตลอดกาล
22 กันยายน 2547 16:28 น. - comment id 336100
หากเธอนั้นป่วยไข้ รู้บ้างไหมใครทุกข์เศร้า อยากไปคอยเป็นเงา คอยแต่เฝ้าดูแลเธอ *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
22 กันยายน 2547 21:13 น. - comment id 336256
ขอให้คิดถึงเธอเสมอ ขอให้เธอหายป่วยไวไวนะคะ คนดี
23 กันยายน 2547 17:57 น. - comment id 336837
ขอบคุณทุก ๆ กำลังใจจ้า ................................