ร้องร่ำเรียนรู้เรื่องริรัก เรไรร้องเรียกมัก...รำพึงหา รักเราเรียนรู้เริ่ม.....ชินชา ลองเรียนรู้แล้วจึงรู้ว่า...งดงาม รักเราเรียนแล้วน่าเรียนนัก รู้จักรักร่ำร้องให้ใจ..........วูบหวาม ร้องเรียกใจหัวใจ.........โทรติดตาม รุ้มเร้าโรยราทุกยาม....ที่ห่างไกล ไม่มอดม้วยเมื่อมองน้องที่ต้องจิต เมืองเหมือนมิตรแม้เวลาไม่ชิดใกล้ เมื่อไม่มองน้องมัวหม่นทนเหงาใจ มักไม่ไหวเมื่อมองน้องที่ต้องตา ใจเจ็บจำจากจรเพราะความรัก เจอจนใจจำเจ็บนัก......ต้องรักษา เฝ้าจุนเจือใจที่เศร้า....ด้วยเวลา เรียนรู้รักจึงรู้ว่า....รักเป็นเช่นไร รัก......ทำให้เกิดสื่งดีๆ...และอาจทำให้เจ็บช้ำได้ ...........ในเวลาเดียวกัน...............
21 กันยายน 2547 14:50 น. - comment id 335332
มาเป็นคนแรกเลย อิอิ ! หวัดดีค่ะแวะมาทักทายค่ะ ยินดีที่จะได้รู้จักนะคะ
21 กันยายน 2547 15:35 น. - comment id 335359
อื่มม แวะมาชมผลงานค่ะ
21 กันยายน 2547 17:10 น. - comment id 335427
สัมผัสอักษรหาดูได้ยากมากครับ แต่งได้สวย
21 กันยายน 2547 18:08 น. - comment id 335461
เห็นด้วยครับ รักงามนัก
21 กันยายน 2547 18:45 น. - comment id 335481
รัก งดงาม หรือไม่ ขึ้นอยู่กับคนมอง ถ้าเห็นมันดี ก็ดี ถ้าไม่ มันก็ไม่ อิ อิแวะมาทักทายค่ะ
21 กันยายน 2547 22:38 น. - comment id 335680
ร่ำเรียน รู้เรื่องรัก มากมายมัก ไม่หม่นหมอง จรจาก ใจจดจ้อง คอยครอบครอง คล้องคู่เคียง *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
22 กันยายน 2547 11:15 น. - comment id 335861
แต่งได้ดีค่ะ แต่รู้สึกว่าคนสื่อไม่ได้เศร้าหรือเสียใจเลยนะ เพียงแต่ว่าเข้าใจในความรักในมุมมองของตนเองเท่านั้น ความรักมันต้องมีที่เสียใจ และสิ่งดีๆ อยากให้เก็บสิ่งดีๆ เอาไว้นะค่ะ
22 กันยายน 2547 11:47 น. - comment id 335882
เป็นคนแสดงความรู้สึกไม้เก่งน่ะครับคุณเวลา