พันธนาการฉันสิ...ที่รัก มีดหั่นผักจงปักกลางระหว่างอก ไม่ดึงดันมิพรึงพรั่นงันงก เพราะตัวฉันสกปรกมาแต่ไร เอาสิ...สาดลงเลยน้ำกรด ต้มน้ำร้อนราดรดให้เปื่อยไหม้ เท่าที่เธอปรารถนาสาแก่ใจ เพื่อลบล้างหน่งใครทรยศ นั่นจอบ...ขุดหลุมสิ ขุดให้ลึก เอาคมสับคอฉึก! ให้เลือดหยด ถีบร่างกลิ้งลงไปไอ้คนคด เกลี่ยดินกลบมิดหมดรถบดทับ ไม่โกรธไม่เกลียดเธอ...คนดี หนึ่งชีพนี้ยอมตายตาหลับ ด้วยมือเธอน้อยน้อย...แม้ย่อยยับ ชาติหน้ามีจะยังกลับมารักเธอ
นุชลิน 20 ก.ย. 2547 21:51 น. - ID 61765 
523
1
0
21 กันยายน 2547 07:02 น. - comment id 335051
หน้าส่วนตัว
สวัดีครับ.............
ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี
หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
