ทุกที่มาของความรัก คือจุดเริ่มต้นของความทุกข์ ทุกที่ที่มีความสุข จะจบลงด้วยทุกข์และน้ำตา ********* ฉันไม่ใช่หิน ไม่ใช่ดิน ที่ไร้ค่า ไม่ใช่คนคั่นเวลา ไร้ความหมาย ฉันไม่ใช่ ท่อนไม้ หรือท้องทราย ที่จะได้ ทนทุกข์และน้ำตา ********* ฉันไม่ใช่ท้องฟ้า ที่ใจกว้าง ฉันไม่ใช่ดอกหญ้าที่ทนเขว้งขว้าง อยู่ตามถนน ฉันไม่ใช่หญิงเหล็ก ไม่ใช่คนวิเศษ เป็นแค่คนนึงคน ไม่สามารถเก็บความทุกข์ทน..อยู่ในใจ ฉันก็เป็นแค่ มนุษย์หนึ่งคน ที่จำกัดความอดทนได้ไม่นาน รู้ไหม เป็นแค่มนุษย์คนนึง ที่รู้สึกได้ถึงคำว่าเสียใจ เป็นมนุษย์คนนึงที่สัมผัสได้ ถึงความเหงาเหมือนกัน อยากจะขอร้องเธออะไรสักอย่าง โปรดอย่าทำให้อ้างว้าง โดดเดี่ยว จะได้ไหม ฉันก็คนเหมือนกัน มีชีวิตมีจิตใจ มีบางอารมณ์ที่อ่อนไหว..และต้องการใครสักคน..อยู่ข้างเคียง
ต้นน้ำ...ลำธาร 12 ก.ย. 2547 01:21 น. - ID 61091 
852
5
0
12 กันยายน 2547 02:07 น. - comment id 329359
ความหมายดีนะครับ เข้ามาชื่นชมบทกลอน ;)
12 กันยายน 2547 09:37 น. - comment id 329460
คนบางคนที่ทำให้เราเสียใจ เขาคงนึกว่า การเสียใจนั้นมีเฉพาะในคนอื่นนะ เมกเคยเสียใจมาก และก็คงมีคนเคยเสียใจเพราะเราเหมือนกัน ไม่อยากเสียใจเพราะใคร และไม่อยากให้ใครเสียใจเพราะเรา คุณเขียนได้ดีมากนะครับ ว่าง ๆ จะแวะมาอ่านงานของคุณเรื่อย ๆ ครับ
12 กันยายน 2547 10:03 น. - comment id 329477
้ขียนออกมาได้ซึ้งกินใจมากเลยครับ น่าประทับใจในความสามารถ ๚ะ๛ size>
12 กันยายน 2547 19:39 น. - comment id 329808
แม้แต่ดิน แต่หิน ยังมีค่า อย่าไปเสีย น้ำตา ให้ความเหงา ต่อไปนี้ เรื่องเรา เป็นเรื่องเล่า ขอให้เจ้า ใสชื่น ทุกคืนวัน แหะ แหะ กระท่อนกระแท่นอีกตามเคยกับกลอนแปด.. อย่างไรก็อย่าเศร้าให้มากนักนะคะ น้องหญิง มาอยู่เป็นเพื่อนจ้า
12 กันยายน 2547 22:11 น. - comment id 329948
หวานซึ้งค่ะ แวะมาทักทายค่ะ อิ อิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
