อยู่กับภาพคมชัดที่ขาดหาย ความเดียวบีบเค้นให้หงอยเหงา ความเหว่ว้าบีบบังคับอยู่กับเงา ไม่มีเขาแนบสนิทในนิทรา เคยเข้าใจว่าเขายังเฝ้าสน เข้าใจผิดคิดว่าตนยังล้นค่า ที่สุขซ่านกับความรักชักชืดชา มือที่สามเข้ามาท้าให้ทน หลบสายตาหลบได้แต่ใจคิด ซึ้งชีวิตลิขิตมาท้าลมฝน แผลครั้งนี้จะวัดค่าราคาคน เห็นค่าตนชัดเข้มเต็มสองตา ความเป็นอยู่ของฉันในวันนี้ เรี่ยวแรงมีไว้ขังความคลั่งบ้า คลื่นอารมณ์ซัดกระเซ็นกลับเย็นชา มันอ่อนล้าเฝ้าสังเกตแต่เหตุการณ์ จากคนโง่งมงายไร้สาระ หลงว่ายแทรกแหวกสระวาจาหวาน เมินตัวตนที่แท้จริงทิ้งวันวาน มัวเสพซ่านซากรักเขาชักใย วันนี้... ขอยืนด้วยสองขาอย่างกล้าแกร่ง ใจเข้มแข็งจะเริ่มต้นบนจุดใหม่ ไม่มีเขาก็ไม่ตาย...ยังหายใจ แท้รูปภาพที่หายไปคือรูปเรา จะต่อภาพคมชัดที่ขาดหาย เติมความหมายหัวในวันเหงา คู่รักแท้ของเราหรือก็คือเงา ขอบคุณเขาที่มาสอนความอ่อนแอ...
10 กันยายน 2547 17:29 น. - comment id 328554
อยู่กับภาพความหลังยังเลือนลาง อยู่กับความอ้างว้างร่างโหยหา อยู่กับรักที่จืดจางร้างโรยลา อยู่เหมือนว่า..เพียงลำพัง...ร่างยังยืน ***ไพเราะมากค่ะ
10 กันยายน 2547 19:31 น. - comment id 328635
กลอนก็เพราะ..รูปก็สวยคับ ทักทายฮับ ^_^
10 กันยายน 2547 21:06 น. - comment id 328709
:) เป็นความคิดที่งามแท้ค่ะ กลอนไพเราะ.. .................................................... :)
10 กันยายน 2547 22:02 น. - comment id 328742
^____^กลอนน่ารักมากค่ะ
11 กันยายน 2547 08:00 น. - comment id 328871
ดีมากครับ ในรุปลักษณ์ ๚ะ๛ size>
11 กันยายน 2547 13:15 น. - comment id 329008
ชอบครับ ผมเข้าใจนะ เพราะผมเคยทำให้ผู้หญิงคนนึงเป็นแบบนี้ ผมยังรู้สึกจนทุกวันนี้(ณ วันนี้ผมยังมีความรักให้เธอ แต่... ระหว่างเราคงรักกันไม่พอ)