แววตา

เงาพระจันทร์

หัวใจล่องลอยคล้อยเคลื่อน
ดวงเดือนลาลับไม่เห็นหน้า
เหม่อมองไปไกลสุดสายตา
หาได้เจอสิ่งใดคล้ายแววตาเธอ
แววตาของเธอที่ว่างเปล่า
ไม่มีเงาของฉันดั่งวันที่ฝันเพ้อ
เป็นเพียงวูบหนึ่งของความรักของเธอ
ที่เคยมีฉันเก็บไว้ในควงตา

แต่แล้ววันนี้เล่า วันนี้
แววตาที่เธอมีนั้นมืดหม่นกว่าท้องฟ้าไร้ดารา
ความรักที่เคยชุ่มชื่นในแววตา
กลับกลายเป็นความเย็นชา  เท่านั้น  เท่านั้นเอง
				
comments powered by Disqus
  • Robert TingNongNoi

    9 กันยายน 2547 08:50 น. - comment id 327452

     
    อ่านแล้วอ้างว้าวว้าเหว่จังเลยครับ
    แต่กลอน.ก็เขียนได้ไพเราะจับใจ ๚ะ๛
    
    size> 
    
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    9 กันยายน 2547 09:39 น. - comment id 327477

    เคยเมียงมอง ด้วยรัก สลักจิต
    ใยมิ่งมิตร เมินหมาง และห่างหาย
    เพราะเหตุใด ช่วยแจ้ง ให้เข้าใจ
    ฉันจะได้ เข้าใจ ในท่าที
    
    **แวะมาเยี่ยมเยือนครับ
  • pinocchio

    15 กันยายน 2547 16:03 น. - comment id 331962

    ท่ามกลางแววตาที่ไร้ความนึกคิด ผมเห็น....
    เห็น... ความจริงหลายๆอย่าง   ชอบกลอบบทนี้จัง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน