หัวใจล่องลอยคล้อยเคลื่อน ดวงเดือนลาลับไม่เห็นหน้า เหม่อมองไปไกลสุดสายตา หาได้เจอสิ่งใดคล้ายแววตาเธอ แววตาของเธอที่ว่างเปล่า ไม่มีเงาของฉันดั่งวันที่ฝันเพ้อ เป็นเพียงวูบหนึ่งของความรักของเธอ ที่เคยมีฉันเก็บไว้ในควงตา แต่แล้ววันนี้เล่า วันนี้ แววตาที่เธอมีนั้นมืดหม่นกว่าท้องฟ้าไร้ดารา ความรักที่เคยชุ่มชื่นในแววตา กลับกลายเป็นความเย็นชา เท่านั้น เท่านั้นเอง
9 กันยายน 2547 08:50 น. - comment id 327452
อ่านแล้วอ้างว้าวว้าเหว่จังเลยครับ แต่กลอน.ก็เขียนได้ไพเราะจับใจ ๚ะ๛ size>
9 กันยายน 2547 09:39 น. - comment id 327477
เคยเมียงมอง ด้วยรัก สลักจิต ใยมิ่งมิตร เมินหมาง และห่างหาย เพราะเหตุใด ช่วยแจ้ง ให้เข้าใจ ฉันจะได้ เข้าใจ ในท่าที **แวะมาเยี่ยมเยือนครับ
15 กันยายน 2547 16:03 น. - comment id 331962
ท่ามกลางแววตาที่ไร้ความนึกคิด ผมเห็น.... เห็น... ความจริงหลายๆอย่าง ชอบกลอบบทนี้จัง