อุ่นไออก

เงาพระจันทร์

ตัวฉันแอบอุ่นไออยู่ใต้ผ้าห่มอุ่น
หัวใจละมุ่น  อยู่ในอกเองอุ่นยังหนาว
ฝนหรือนำตานะที่ร่วงพราว
ลดลงกลางใจให้เหน็บหนาวเยียบใจ
                                    อกใดอุ่นพอฉันใจอุ่น
                                    อกเธอคงละมุ่นหอมกรุ่นความอุ่นไหว
                                    อกใดห่มรักให้หัวใจเหน็บหนาวจางหายไป                                ขอฝากหัวใจให้รักเธอห่มได้ไหมตลอดกาล				
comments powered by Disqus
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    8 กันยายน 2547 07:04 น. - comment id 326708

    สวัสดียามเช้าครับ
    
    เข้ามาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนดี
    
    หากวันนี้ยังมีเธอ
    
    
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    8 กันยายน 2547 07:06 น. - comment id 326709

    สวัสดียามเช้าครับ
    
    เข้ามาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนดี
    
    หากวันนี้ยังมีเธอ
    
    
  • นางสาวใบไม้

    8 กันยายน 2547 08:26 น. - comment id 326719

    
    อืม...หายหนาวแระ
    อบอุ่นดีค่ะ
    
    
  • Robert TingNongNoi

    8 กันยายน 2547 08:26 น. - comment id 326721

     
    พริ้วหวานกินใจ....อบไออุ่นมากครับ
    งามมากทั้งภาษาและท่วงลีลา๚ะ๛
    
    size> 
    
  • ดาหลา & ปะการัง

    8 กันยายน 2547 09:17 น. - comment id 326751

    คิดถึง  ผ้า ห่อม อุ่น  ของ หนาว  ลม พริ้ว จังค่ะ 
    
    หวานค่ะ หวาน
  • มัดหมี่ sun strom

    8 กันยายน 2547 10:12 น. - comment id 326784

    ใต้ผ้าห่ม มีร่าง คนคนหนึ่ง
    หลับทั้งซึ้ง ถึงใคร ไกลคนนั้น
    ไม่อยากตื่น ด้วยอิ่ม เหมือนใกล้กัน
    ยามหลับฝัน แสนหวาน สำราญใจ
    
    แวะมาเยี่ยมชมค่ะ 
    กลอนเพราะมากนะคะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน