จากใจผู้ชาย(ไร้ค่า)ที่โดนทิ้ง...คนนึง

ความทรงจำสุดสายที่ปลายฟ้า

พูดทำไมว่ายังรักเราเหมือนเก่า
ทั้งที่เงาของหัวใจก็ไม่เห็น
กลับด้วยกันก็ไม่ไปไม่จำเป็น
คุยตอนเย็นแต่หัวใจไปหาใคร
เจอะหน้ากันก็ไม่ทักทำผ่านหน้า
ไม่สบตาไม่แลดูจะรู้ไหม
อยู่ใกล้กันก็ทำเมินเดินผ่านไป
รู้จักกันเพื่ออะไรถามใจจริง
คอยเป็นห่วง คอยดูแล คอยให้รัก
อยากรู้จักสุดหัวใจของฝ่ายหญิง
ให้รักเราจากหัวใจจริงไม่จริง
ทำทุกสิ่งเหมือนเล่นเป็นละคร
ไปกับใครก็พอรู้ดูแค่เพื่อน
แต่นับวันยิ่งลางเลือนไม่เหมือนก่อน
มีอาการอยู่ทุกครั้งทำแง่งอน
ขออ้อนวอนไม่รักกันก็บอกมา
ปากอย่างใจอย่างพูดทำไม
พูดกันไปเพื่อหลอกล่อพอเถิดหนา
ไม่ต้องแล้วความรักอื่นหมื่นวาจา
เสียน้ำตาแลกกับลืมก็จะทำ
ก็ขอโทษที่เคยทำให้ลำบาก
เคยรักมากจนทำให้ใจถลำ
จากนี้ไปบอกเธอไว้ให้ได้จำ
ทุกทุกคำที่บอกจริงให้ทิ้งไป
ตัวเธอนั้นไม่จำเป็นจะต้องเจ็บ
ให้ฉันเก็บความทรงจำตรงนี้ไว้
ขอให้เธอจงก้าวเมินเดินฉันไป
ฉันเสียใจก็หันไปอย่ากลับมา
สัญญาว่าจะไม่ลืมความหลัง
ใจมันพังก็ช่างมันอย่ามองหา
จะไม่ลืมเรื่องที่ดีทุกเวลา
มองนภาก็จะเห็นเป็นเรื่องเรา
รักเพียงใดก็ได้แค่แลหัวใจ
เพราะยังไงทั้งใจเธอก็เลือกเขา
อย่าให้เป็นเช่นวันเก่าความรักเรา
บทเรียนเก่าเก็บมันไว้ให้สอนใจ
*******************************************
นี่คงเป็นบทเรียนสำหรับเราว่า
อย่าไว้วางใจทาง อย่าวางเชื่อใจใคร