หากกลางคืนผืนฟ้าที่มัวหม่น ต้องเหงาจนไม่มีดาวสกาวไส หากกลางวันเวิ้งฟ้าที่กว้างไกล ต้องเหงาใจไม่มีแม้เพื่อนร่วมทาง หากสายนทีที่เชี่ยวหลาก ต้องเหงามากไม่มีปลาจนฟ้าสาง หากผืนหญ้าที่กว้างใหญ่ในหนทาง ต้องอ้างว้างร้างเพื่อนคิดมิตรคู่ใจ หากว่าใจดวงนี้ที่รักแน่น ไม้มีแม้นเพิอนคู่คิดที่ชิดใกล้ ไม่อยากรู้ไม่มีเธอแล้วเป็นอย่างไร ทั้งหัวใจดวงนี้คงร้าวราน ไม่อยากจะคิดถึงวันนั้น ไม่มีเธอร่วมฝันคนนั้น...ที่อ่อนหวาน ฉันคนนี้จะเป็นยังงัย..ถ้าไม่มีเธอเช่นวันวาน วันที่ทรมาน..วันที่ไม่เคยต้องการ ........ฉันคงไม่มีทางจะรู้เลย....... .
4 กันยายน 2547 12:40 น. - comment id 323755
ความเปล่าเปลี่ยว เงียบเหงา และอ้างว้าง หมดหนทาง เดินต่อ ทอสานฝัน มันจะเป็น แบบนี้นาน เท่าใดกัน ตัวเรานั้น ผู้กำหนด ใจเราเอย
4 กันยายน 2547 15:46 น. - comment id 323925
จืนตลีลาของความเหงาร้าวลึก จนรู้สึกสัมผัสได้ในกลอน ที่ แสนจะร้าวรอนหัวใจ ทำได้ดีจัง ๚ะ๛ size>