ขอบคุณความหวังดีที่เธอให้ สัมผัสได้ยามเธอมองจ้องหน้าฉัน ยามที่เธอขยับปากอยากพูดกัน มักมีเสียงของฉันผ่านปากเธอ เธอเหมือนคนที่ล้มตายไปแล้วครึ่ง เสียงเธอจึงแหบหายยากเสนอ เหลือแววตาทอดคว้างหวังละเมอ ที่พร่ำเพ้อแทนคำจำนรรจา ฉันรับรู้แรงปวดร้าวที่เราพบ เธออยากหลบแต่ฉันก่อซานเสาะหา จนได้รับผลลัพธ์คือน้ำตา ที่ไหลบ่าจากตาเธอเสมอกัน เธอคุ้นเคยความช้ำที่ฉันสร้าง ยามเขาร้าง ฉันเพ้อ เธอเสียขวัญ ฉันฟูมฟายพร่ำเพ้อ เธอเงียบงัน เห็นเธอพลันรู้สึกผิดบางเวลา ฉันจมอยู่กับเมื่อวานและวันนี้ เขากลับมีวันใหม่ให้เสาะหา มีคนใหม่ยิ้มหวานผ่านเข้ามา ฉันกับเธอมีน้ำตาน่ารำคาญ ฉันเห็นเธอตรงหน้าคราร้องไห้ แต่เรียกเธอเท่าไหร่เธอไม่ขาน ปากเธอเรียกชื่อฉันบ้างอย่างร้าวราน ได้ยินเสียงของฉันผ่านออกมา ขอบคุณความหวังดีเธอมีให้ คนอยู่ในกระจกเงาที่คุ้นหน้า เธอคอยเตือนสติทุกครั้งครา ฉันกลับไม่เห็นค่าสักคราคราว ฉันรู้เธอคงไม่เสียเวลาปลอบ หรือตักเตือนคนชอบก่อเรื่องฉาว ขอบคุณทุกหยดหยาดน้ำตาพราว ที่เธอร่วมปวดร้าวยามเขาลืม
2 กันยายน 2547 15:12 น. - comment id 321996
จินตนาการ...ออกมาได้ดีมาก ไพเราะงดงามมากครับ ๚ะ๛ size>
2 กันยายน 2547 15:47 น. - comment id 322027
เขียนได้ดีถูกใจจริงๆ ;)
2 กันยายน 2547 19:43 น. - comment id 322185
เขาชื่อ..เฉียบ.. ไม่ต้องงงค่ะ.. กำลังชมค่ะว่า..เฉียบ.. สวัสดีค่ะ
2 กันยายน 2547 22:34 น. - comment id 322356
ซึ้งกินใจอย่างแรงงงงงงค่ะ
3 กันยายน 2547 00:04 น. - comment id 322450
ขอบคุณความหวังดีที่เธอให้ ทำให้ฉันรู้ความในไม่ต้องฝืน ยืนอยู่อย่างลำพังครั้งหยัดยืน ด้วยมีเธอนั้นมายืนข้างตัวฉัน *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง ชื่นชมในผลงานคุณเสมอนะค่ะ*-*
3 กันยายน 2547 06:41 น. - comment id 322575
มาอ่านเป็นกำลังใจให้ครับ เขียนได้น่าอ่านจังเลย
3 กันยายน 2547 12:44 น. - comment id 322897
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ที่เป็นกำลังใจนะครับ
6 กันยายน 2547 13:26 น. - comment id 325308
เป็นลีลาเศร้าได้ซึ้งดีค่ะ