นภากาศวาดฟ้าช่างกว้างใหญ่ โลกาไกลสุดหล้ามองไม่เห็น แลคนรักที่ห่างไกลช่างลำเค็ญ จะอยู่เย็นเป็นสุขดีไหมนา อยากก้าวย่างเยียบฟ้าได้อย่างฝัน แม้ขว้างกั้นม่านฟ้าจะไปหา ได้แค่มันฝันกลางตื่นชื่นอุรา ยังห่วงหาทุกราตรีทิวาเวียน
นายกระต่ายขาว 1 ก.ย. 2547 11:40 น. - ID 60126 
748
6
0
1 กันยายน 2547 12:04 น. - comment id 320836
สวยงามมากเลยครับ มาให้กำลังใจด้วย... อิ....อิ....
1 กันยายน 2547 12:42 น. - comment id 320875
เป็นการเขียนถึงแรงปราถนา ออกมา ได้อย่างกล้าคม ขอชื่นชมความสา มารถครับ ถ้ามีความตั้งใจที่จะทำฝัน ให้เป็นจริง ก็ไม่มีสิ่งใดหยุดได้๚ะ๛ size>
1 กันยายน 2547 13:15 น. - comment id 320916
อ่านแล้วน้ำตาแทบไหลพราก โอ้ย โดนใจวัยรุ่นครับ โอ้ พระเจ้าจอร์จ ยอดมากเลย โอเค...ซึ้ง
1 กันยายน 2547 17:31 น. - comment id 321143
แม้แต่ฟ้ากว้างใหญ่เพียงใดนั้น ไม่อาจกั้นความสัมพันธ์ที่ห่วงหา แม้ภูเขากี่ลูกจะบังตา แต่อุรายังห่วงหาว่ารักเธอ *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
1 กันยายน 2547 18:46 น. - comment id 321232
ไกลแค่ไหนก็ฟ้าเดียวกัน...ห่างแค่ไหนก็ผืนดินเดียวกันล่ะน่า ฮือๆๆๆ...ประโยคปลอบใจตัวเองน่ะค่ะ
2 กันยายน 2547 10:36 น. - comment id 321735
ขอบคุณทุกความคิดเห็นครับผม...โฟล์น
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
