เพราะใช้ความรักเป็นลมหายใจ จึงกอดคอกับความอ่อนไหว มานานช้า ความเศร้าปลิวผ่าน กี่ฤดูกาลหยดน้ำตา ความสุขก้าวเข้ามา แค่จะเอื้อมมือคว้ายังไม่ทัน อ่อนแรง..เหลือใจ เหนื่อยกับการตามฝันของใคร..ไปอย่างนั้น เพิ่งรู้สึกว่า ชีวิตของเราก็มีค่ามีความสำคัญ ลมหายใจต่อจากนี้ของฉัน..จะกอดตัวเอง