เธอเป็นเหมือนหลักยึดชีวิตฉัน ให้เถาวัลย์พันผูกปลูกความหมาย เลื้อยขึ้นสู่ที่สูงมุ่งท้าทาย สัมผัสแดดทอประกายผลิดอกใบ เธอทนทานการผูกมัดรัดใจแน่น ความแน่นแฟ้นหน่วงหนักเกินรักไหว จึงถอนหลักที่ปักนิ่งทอดทิ้งไป ฉันเผลอหยั่งรากลงในหัวใจเธอ ไม่เลื้อยล้มซมซานคลานกับพื้น ร่ำสะอื้นแต่รักนั้นมั่นเสมอ ภาพรักเราในวันก่อนหลอนละเมอ ซบหน้าเซ่อกับกลีบร้าวอันเบาบาง จะผลิดอกแห่งความจำเพื่อรำลึก แม้รู้สึกอาลัย...ไม่ขัดขวาง เธอรักเขาจริงใจไม่อำพราง ฉันหมดทางหยั่งรากเจริญใบ
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ 24 ส.ค. 2547 16:54 น. - ID 59591 
818
4
0
24 สิงหาคม 2547 17:20 น. - comment id 316036
ภาษาสวยมากค่ะ ความหมายดี เพราะ ชอบๆๆๆๆๆๆๆ
24 สิงหาคม 2547 18:34 น. - comment id 316094
ถ่ายอารมณ์ท้อแท้ได้ต่อเนื่องล้ำลึก ดังหนึ่งความรู้สึกทรมานเลื้อยคลาน ออกมาเกาะกินใจ ทำได้ดีมากจริงๆ ๚ะ๛ size>
24 สิงหาคม 2547 22:37 น. - comment id 316235
หน้าส่วนตัว
สวัสดีค่ะคุณ - วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์...
มาอ่านงานของคุณทีไรก็ใจหวามไหวได้ทุกที มันคล้ายส่วนหนึ่งเขาชีวิตเราเหมือนกัน..ชอบบทกลอนของคุณค่ะ อ่านง่ายได้ใจความ ฮะ ฮ่า..บางที่เราก็ไต่บันไดไม่ถึงดวงดาวเหมือนกัน..
ขอบคุณค่ะ
24 สิงหาคม 2547 22:39 น. - comment id 316236
อ้อ..ลืมชมค่ะว่าตั้งชื่อกลอนได้ถูกใจมากค่ะ สวัสดีอีกครั้งค่ะ
25 สิงหาคม 2547 00:54 น. - comment id 316274
งามเมาดี
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
