เปลี่ยวเหงาแสนเศร้าอาดูร สิ้นศูนย์หายใจแผ่วสิ้น เก็บขังน้ำตาร่วงริน แทบสิ้นเรี่ยวแรงหยัดกาย หัวใจเพียงหนึ่งพึงฝาก มีรักเพียงหนึ่งชิดใกล้ มีใครที่คอยห่วงใย มีหัวใจให้เพียงหนึ่งเดียว วันนี้เหมือนใจร้าวรอน ทอดถอนอาวรณ์หวลไห้ คนดีที่อยู่แสนไกล ค่อย ๆ แผ่วไกลไปทุกที นั่งมองดูจันทร์ราวฝัน เก็บวันและคืนหมองศรี สร้างกำลังใจต่อตนมี เพื่อชีวีได้ยืนหยัดกาย พึงหวังให้คนอยู่ไกล มีใจที่แสนสุขสันต์ อวยพรในทุกคืนวัน จากฉันคนนี้ที่เปล่าดาย ความหวังดีที่เสริมต่อ ยังขอให้เธอไม่มีหาย ทุกนาทีมิเคยมลาย จมหายไปจากใจเรา แม้เหลือเพียงหนึ่งคือร่าง แม้ใจปล่อยวางความเหงา แม้จะต้องมีแค่เพียงเงา แม้จะต้องเศร้ากับน้ำตา...
17 สิงหาคม 2547 12:48 น. - comment id 312983
เยี่ยมยอดมากครับ สามารถใช้ กลอนหกที่ สั้นห้วนกระด้างใน รูปลักษณ์ มาบรรจงผลงานงาม ออกมาได้อย่างเรียบนิ่มนวลไม่ ฝืนความรู้สึกที่ส่งออกมา นับว่า เป็นยอดฝีมือของวงการ บอกให้ เพื่อนออกมาปรากฎกายได้เลย จะคอยออกมาต้อนรับ..ยอดฝีมือ ๚ะ๛ size>
17 สิงหาคม 2547 12:58 น. - comment id 312989
งานงามห้ามใจมิคิด สานชิดสนิทสนม อ่านแล้วคิดเห็นเพียงลม เธอพรมพร่ำถึง..พึง..เงา
17 สิงหาคม 2547 13:29 น. - comment id 313012
...ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นมากมาย เป็นกำลังใจสำหรับผู้แต่ง ก็คงอีกสักพักที่คนแต่งจะขอมาออกชื่อจ้า... ..^_^...
19 สิงหาคม 2547 21:47 น. - comment id 313257
..เรน..ก็ เป็นฝน .. สับสนบ้าง ..ใน..บางวัน.. แค่ ..อยากตาม..ความฝัน.. ค้นหา..สิ่งนั้น .. ด้วยความมั่นใจ.. .. บทกวี ..ไพเราะมากนะคะ..
20 สิงหาคม 2547 20:02 น. - comment id 313685
ขอบคุณ rain จ้า ก็มีบางครั้งบางคราเป็นธรรมดาชีวิตที่ก้าวเดิน...