วันนกร้องไห้

วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์

นกน้อยบินผ่านมา			
กาลเวลาบินผ่านไป
ความรักบินผ่านใจ				
ไปแสนไกลไม่ผ่านมา
........................
ฉันมองเห็นนกสองตัว			
ยวนยั่วเคล้าคลอตามประสา
หยอกล้อลอยลมเจื้อยแจ้วเจรจา		
ดื่มด่ำน้ำค้างป่าร้องเพลงกังวาน
กางปีกไซ้ขนอ่อนอันบางเบา			
ร้องเพลงเหงาเหงาแว่วหวาน
ทะนุถนอมรักมั่นนิรันดร์ยาวนาน		
ขับขาน ลั้ลลา ลัลลา...
เหตุใดนกน้อยตัวหนึ่งจึงเปลี่ยวใจ	
ส่งเสียงร้องไห้โอดโอยโหยหา
น้ำค้างพร่างพรมห่มสองดวงตา			
หยาดมาตอกย้ำความหนาวเย็น
เสียงแหบโหยที่ตะเบ็งใครได้ยิน			
กางปีกฉีกขาดโบยบินใครมองเห็น
ใครว่านกเสียงใสร้องไห้ไม่เป็น			
หวั่นไหวไม่ว่างเว้น...วกวน
น้ำค้างหยดนี้หยาดมาจากฟ้าใด	
ช่างเย็นจับใจลึกลับสับสน
หรือมันคือน้ำตาที่หยาดมาจากเบื้องบน		
นกน้อยหมองหม่นทุรนทุราย
คู่เจ้าบินหลงไปส่งเสียงใส			
กับนกตัวใหม่เรียวขนงามมีความหมาย
ปีกล้าอ่อนแรงของเจ้าผู้เดียวดาย		
กระพือบินสู้ความตายลำพัง
เหมือนฉันปวดร้าวซ่อนกายหดหู่	
หอบหายใจอยู่อย่างช้ำกับความหลัง
คืนหนาวละเมอไร้เธอแนบรัง			
ขาดเธอเติมหวัง - เขาตรม...แต่ฉันตาย