ก้อนหิน กับ จันทร์

ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม

ไม่ส่องแสงเลยนะจันทร์ 
รู้ไหมว่าทำให้ก้อนหินอย่างฉันเงียบเหงา 
หรือไม่คิดถึงกันเลย จึงไม่เคยเอื้อนเอ่ย ถึงความเป็นเรา
ปล่อยฉันรักอย่างเงียบๆในเงา ที่ไร้ซึ่งแสงนวลขาวของจันทร์
ทางนี้ก็มีดวงดาวมากมายส่องสว่าง
แต่ฉันยังเป็นคนเก่า ที่ชอบมานั่งมองฟ้ากว้างเหมือนก่อนนั้น
เจ็บเรื่อยมา กับการเป็นก้อนหินไร้ค่าที่ไขว่คว้าจันทร์
ก็ยอมอยู่อย่างไม่สำคัญ เพื่อแลกกับการได้ฝัน ถึงจันทร์ดวงเดิม
*************
                   บ่อยๆครั้งที่นั่งฟังเพลง ก้อนหินละเมอ แล้วแอบนั่งนึกน้อยใจ 
                        อยู่  คนเดียว ในความต่ำต้อยของก้อนหิน 
                  ก้อนหิน ยังไงก็เป็นก้อนหิน ยังไงก็คงไปได้ไม่ไกลถึงบนฟ้า 
              ถึงแม้จะเหวี่ยงก้อนหิน แรงแค่ไหน ขว้างไปสูงแค่ไหน ในที่สุด 
                  มันก็ จะตกลงมา อยู่บนพื้น ...................
          เพราะ ที่ที่ก้อนหิน สมควรจะอยู่ นั่นคือ ผืนดิน 
เหมือน กับความรักของฉัน ขว้างไปแรงแค่ไหน มันก็ได้แต่ กลับมาดังสะท้อนไป-มา อยู่ในใจฉัน....แค่นั้น
                         หรือ ที่จริงแล้ว ความรักของฉัน เหมาะแค่เพียงจะอยู่ 
                                    ที่หัวใจฉัน....คนเดียว 
                            เดินทางแค่ไหน .....ก็ไปไม่ถึงใจเธอ