หน้าส่วนตัว
ไม่รู้จะเหยียบย่ำไปถึงไหน
พื้นที่ของหัวใจก็มีอยู่แค่นั้น
ก็แผลเดิมนั่นแหละ คนของความผูกพัน
เจ็บเหมือนกัน..แต่ไม่เท่ากันสักครา
........ ((ถอนหายใจ..เบา ..เบา)) ...
...... ไม่เป็นไร ...
เรื่องของหัวใจที่อยากรักนักรักหนา
ในตัวก็ยังคงมีบ่อน้ำตา
ปล่อยมันรินรดแทนยาล้างแผลได้อย่างดี
...... ----- .....
น้ำตาที่ไหลจากการย่ำยี
ยังใช้งานได้ดี ทุกที..ที่เป็นแผลตรงหัวใจ
..สีน้ำฟ้า.. 11 ส.ค. 2547 03:35 น. - ID 58886 
580
9
0
11 สิงหาคม 2547 04:53 น. - comment id 309961
อ่านแล้วระทมทรวงเลย๚ะ๛ size>
11 สิงหาคม 2547 11:10 น. - comment id 310098
ว่าจะ..ว่าจะเขียนหวาน ๆ รัก ๆ มาให้อ่านเหมือนกันค่ะ คุณโรเบิร์ต แต่ยังไม่สามารถ เลยให้อ่านแนวถนัดไปพลางนะ
11 สิงหาคม 2547 12:12 น. - comment id 310179
มาอ่านเป็นกำลังใจให้ครับ ในวันแม่นี้ขอใหรักแม่มากกกก...นะครับ ผมจะคอยเป็นกำลังใจให้นะครับ
11 สิงหาคม 2547 16:17 น. - comment id 310312
แต่งเพราะดีนะคะ แต่งไม่ซ้ำแบบใครดีค่ะ
11 สิงหาคม 2547 17:20 น. - comment id 310345
แต่งได้ดีจัง .. ชอบค่ะชอบ .. ชอบจริงๆนะ และอีกอย่างนึง แตงอยากจะบอกว่า .. แตงชอบชื่อคุณจังค่ะ (( แบบว่าชอบสีฟ้า )) .. สีน้ำฟ้า ... เพราะนะเนี่ย ((ทั้งกลอนทั้งชื่อ )) เป็นกำลังใจให้ค่ะ
11 สิงหาคม 2547 17:55 น. - comment id 310366
แวะมาทีไร เศร้าทุกทีเลยครับ พี่สาว
11 สิงหาคม 2547 20:24 น. - comment id 310462
คำเพราะและสวยงามจริงๆน้องแจม อ่านกี่ครั้งกี่เรื่องก็เห็นภาพเลย...กับความเศร้า ว่าแต่เมื่อไหร่จะมีเรื่องสั้นฉบับกระเป๋าออกมาแจกเขาบ้างล่ะเจ้าตัวดี
11 สิงหาคม 2547 20:25 น. - comment id 310463
เหยียบย่ำช้ำรักหนักจิต ยิ่งคิดยิ่งเศร้าร้าวหวั่น เหยียบย้ำช้ำใจเหลือนั่น เหยียบจนจนจมพื้นดิน ทั้งทีทุกทีที่อยู่ ไร้คู่เคียงใจให้สิ้น เหลือเพียงความรักยลยิน ที่จบที่สิ้นตัวเธอ *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ โดนใจจังค่ะ*-*
12 สิงหาคม 2547 00:34 น. - comment id 310603
น้ำตาที่รินไหล ช่วยล้างใจให้ผ่องศรี ความทุกข์ที่ทวี ไหลแรงปรี่ออกทางตา บางทีการร้องไห้ก็ดีกว่าเก็บกดอัดอั้นไว้ครับ
13 สิงหาคม 2547 02:16 น. - comment id 311075
** ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ล้นเหลือค่ะ ผลิใบสู่วัยกล้า ** ขอบคุณอีก สำหรับคุณหนึ่ง ถือว่าเป็นคำชม และจะพยายามรักษาเอกลักษณ์ส่วนตัวแบบนี้ไว้ค่ะ ** กระดาษกาว ยินดีค่ะ.. และยินดีรู้จักแตง เรียกพี่แจมก็ได้ค่ะ น่าจะเป็นพี่นะ.. หรือว่าไง ** ยังหาคำหวาน ๆ ที่มันถูกใจไม่ได้ค่ะ ดอย แล้วค่อยเขียนมาให้อ่านนะ ** กำลังรวมอยู่ค่ะ พี่ดอกแก้วเจ้าขา .. ยังไม่ได้รวบซักที แหะ แหะ สงสัยปีหน้าอีกแหง ๆ ** ขอบคุณทั้งน้องตูน และชัย นะคะ ที่แวะมาเป็นเพื่อนเสมอ ๆ คิดถึงทุกคนค่ะ
17 สิงหาคม 2547 01:31 น. - comment id 312855
ก็เป็นแค่ผู้หญิงขี้อ้อน ทำให้เดือดร้อนมากเลยหรือไฉน ถึงได้มองมาอย่างเหินห่าง หมดเยื่อใย คนที่เคยตามใจ .. เปลี่ยนไปไม่เหลือเค้าเดิมเลย ผิดหรือ.. ที่เป็นผู้หญิงขี้อ้อน กับท่าทางแสนงอน เคยมองน่ารักเปลี่ยนเป็นเฉย งง มาก กับกริยาที่คนรักผิดไปจากเคย เมื่อวานยัง ดี ดี อยู่เลย .. วันนี้มาหมางเมิน ถ้าเป็นคุณจะ งง ไหม จู่ จู่ คนของหัวใจก็ห่างเหิน น้อยใจที่ต้องกลายเป็นส่วนเกิน งั้นเรามาแยกทางกันเดินก็แล้วกัน จะผูก จะพัน กันแต่ไหนก็ช่าง ยอมอยู่อย่างอ้างว้างตามประสาคนหุนหัน ที่ผ่านมา.. อย่าจดจำอีกเลยว่าผูกพัน นับแต่วันนี้ เราจะจากกันตลอดไป จะไปแล้วนะ.. ไป แบบ งง งง น้อยใจ .. น้อยใจ อยู่คนเดียวได้ก็อยู่ไป..เรื่องของเธอ
2 กันยายน 2547 12:22 น. - comment id 321842
น้ำอุ่น..อุ่น จึงไหลออกตา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุไหน ก็เจ็บ..ก็ร้าว จนชาชินแก่ใจ นี่เลยไม่รู้ว่าแผลไหน..บวมเห่อขึ้นมา น้ำตาไหลออกมาปนน้ำค้าง เป็นเช้าที่อ้างว้างนักหนา ตื่นขึ้นพบกับสิ่งที่ชินตา ข้างกายคือความเหว่หว้า..เหมือนเดิม ฟ้าใหม่ของดวงตะวัน วันนี้มีอะไรให้ฉันได้มีเวลาหายใจเพิ่ม ไม่จำเป็นต้องอยู่อย่างเหิมเกริม แค่ต่อลมหายใจเดิม..เดิม ไปอีกวันก็พอ ฟ้าเป็นของตะวันและดวงดาว รับรู้ข่าวคราวของกันและกันโดยไม่ต้องขอ แล้วทำไม..โลกของฉันจึงต้องรอ แค่ถาม..ไม่ได้ตัดพ้อกับคุณ ทุกอย่างเกิดมาคู่กันเสมอ ทำไมคุณทิ้งให้ฉันพร่ำเพ้อเดียวดาย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
