สยบใจ

แทนคุณแทนไท

...๑เสียงแว่วจากสายลม

ก็รู้แน่แก่ใจไม่ใช่หรือ
อะไรคือสิ่งดีที่ควรมั่น
เคยวาดแผนแปลนสวยสดด้วยกัน
ร่วมเสกสรรค์สร้างมาอย่างช้านาน
แกเคยแข็งแกร่งกล้ายิ่งกว่านี้
เป็นคนดีที่ใครใครคอยไขขาน
ยอมอ่อนแอแพ้พ่ายตายดักดาน
ละเลยงานการเอาแต่เศร้าใจ
เที่ยวปล่อยตัวมัวเมาไม่เข้าท่า
ผลาญชีวาให้ค่าไร้ไม่เหมาะสม
เพียงรักร้างห่างหายตามสายลม
ไยระทมตรมมาตั้งตาปี
ไล้แผลรักหมักมานด้วยงานเถิด
จงทูนเทิดงานไว้ให้เต็มที่
ก่อนจะภักดิ์รักใครใหม่อีกที
คิดให้ดีจนซึ้งจึงมอบใจ
ก่อนกันก็เคยท้อจิตพิษรักร้าง
ดูตัวอย่างเดี๋ยวนี้ซีเห็นไหม
ไม่เหลือรอยละห้อยหาว่าอาลัย
ปล่อยหล่อนไปเมื่อหล่อนอยากจะจากจร
เดี๋ยวนี้ซึ้งถึงใจไม่ใช่หรือ
รักหล่อนคือทรัพย์ศฤงคารสิ่งหลอน
ไม่เคยรักปักใจใครแน่นอน
เลิกอาวรณ์อ่อนแอนะแกนะ
๒ถ้อยอารมณ์ถึงสายลม
 
เออวะ!
ใครจะเข้าใจกันเหวย
เท่าแกเพื่อนกันที่เปรย
มีแต่คนเย้ยใจกัน
คำถ้อยร้อยคิดของแก
กันแพ้แกว่ากันนั่น
แกปลอบกันซึ้งถึงมัน
แต่แกด่าขวัญกันค้าน
กันมันโง่เง่าบัดซบ
สยบ แทบเท้าราวร้าน
ใจจึ่งแหลกยับกับกาล
ร้าวรานไปทั้งดวงแด
ทิ้งฝันกลาดเกลื่อนเบือนบิด
ด่าทอชีวิตคิดแพ้
ลุ่มหลงดวงขวัญเกินแปร
บาดแผลกันถึงเรื้อรัง
สันดานใจคนแพ้ช่างบัดซบ
ยอมสยบ เหมือนคนที่สิ้นหวัง
กันขอบคุณคำทุกคำที่ก่นดัง
น้ำตากันล้นหลั่งทั้งดวงใจ
อยากตอบความตามใจเจ้าเพื่อนเอ๋ย
ใจกันเคยทระนงแสนองอาจ
ไม่เคยคิดสักหนึ่งนิดจะผิดพลาด
กันจึงขลาดที่รับกับความจริง
กันสิ้นหวังยั้งอยู่อย่างผู้แพ้
เมื่อดวงแดมายอมแพ้แก่ใจหญิง
ไม่เคยเอื้อนเอ่ยคำมาอ้างอิง
เพราะความจริงเป็นสิ่งที่มัดมาลย์
เสียดายใจเคยทะนงแสนองอาจ
มาพินาศพ่ายแพ้แก่คำหวาน
เสียดายศักดิ์รักศรีของชายชาญ
มาซมซานเพราะรักสิ้นศักดิ์ไป
เสียดายปากเคยนิ่งสนิทนัก
มาออกปากฝากรักกับเธอได้
เสียดายจิตไม่เคยคิดจะฝากใคร
มาออกปาก...ฝากไว้กับใจเธอ
๓เสียงความสับสน.
 
แม้เกิดมาอาภัพอับความรัก
ไร้เธอภักดิ์แต่รักกันมั่นเสมอ
เธออยู่ฟ้ากันอยู่ดินสิ้นทางเจอ
ขอรักเธอแม้ตรอมตายด้วยน้อยใจ
กรุงเทพมหานคร...พราะอาทิย์ที่ ๘ สิงหาคม ๔๗....