โอ้อกเอ๋ยเคยรักสลักแล้ว บรรจงแน่วแนบแน่ไม่แปรผัน จิตวิญญาณอ่านรักจักทุกวัน ในใจนั้นมีเพียงเจ้าเฝ้ารอคอย บรรจงเขียนคำว่ารักลงในจิต ใจลิขิตคำว่าหวงเป็นบ่วงสอย ถ้าทำได้ทั้งดาวเดือนที่เลื่อนลอย ใจจะสอยเก็บไว้ให้กับคุณ บรรจงสร้างทางรักจากใจผม แต่แรงลมโหมพัดกลัดกลุ้มหมุน วนเวียนว่ายก่ายก่อพอคําจุน ใจของคุณไม่แยแสแน่กระไร โอ้อกเอ๋ยอกข้ามาตรมเศร้า โอ้อกเอ๋ยมันเคล้าด้วยสงสัย โอ้อกเอ๋ยอกข้าชําหรือไร โอ้หัวใจของข้าพาระทม
6 สิงหาคม 2547 19:22 น. - comment id 307570
ยอดเลยครับ กลอนไพเราะโหยหวลอ่านแล้ว โดนใจมากเลยครับ อารมณ์ที่ใส่์มากับอักษร วิจิตรทำได้ไพเราะลงตัว เยี่ยมมากครับ๚ะ๛ size>
6 สิงหาคม 2547 21:16 น. - comment id 307621
กลอนยอดเยี่ยมไปเลยคะ ทำได้ดีมากๆและกลอนงามที่สุดเลยล่ะคะ โอ้...หัวใจ ใยจึงเจ็บช้ำอย่างนี้ ลูกกวาดแวะมาชื่นชมและทักทายจ้า
6 สิงหาคม 2547 21:41 น. - comment id 307640
โอ้อกเอ๋ยอกหมองต้องมาเศร้า ยื่นความรักให้เขากลับขว้างหาย ไม่หันมองแม้น้อยเท่าก้อยปลาย ต้องมาพ่ายรักเลือนเหมือนตกตาล เจ็บในหัวอกยิ่งกว่าตกต้นตาล อิอิ
7 สิงหาคม 2547 00:06 น. - comment id 307737
^________^ แวะมาทักครับ...ฝันดีน่ะครับ..ง่วงละไปนอนก่อนดีกว่า..อิอิ
7 สิงหาคม 2547 15:03 น. - comment id 308041
อย่าเศร้าไปใย... เด๋วหัวใจดวงน้อยจะช้ำ หาโอวัลตินอุ่นๆมาหม่ำ แล้วจดจำ..ถึงสิ่งที่ดี นะจ๊ะ... วีนัสก่ะเจ้า