คืนฝนพรำ..ความทรงจำ และบางสิ่ง

แอ็ปเปิ้ล

ฝนโปรยสายพลิ้วไหวอยู่ในค่ำคืน
ฤดูกาลที่โลกตื่นจากการหลับไหล
สายลมกรรโชกแรงราวกับใครกระชากความคิดถึงไปจากใจ
ความทรงจำก่อตัวอย่างอ่อนไหว 
จุดเริ่มต้น และจุดสุดท้าย ต่างหมุนเคลื่อนไปตามกาลเวลา
บทสนทนาระหว่างฉันกับเสียงหัวใจ
เริ่มจากวันที่ไม่มีใคร..จนท่วงทำนองความผูกพันเดินทางเข้ามาอย่างช้า-ช้า
ดั่งเมล็ดพันธุ์ความรัก...กลบตัวใต้ผืนดิน...
เพียงได้รับหนึ่งหยดน้ำความห่วงหา
ก็พร้อมจะงอก กิ่ง ก้าน ใบ ขึ้นมา แย้มรับแสงตะวัน
ด้านหนึ่งของหัวใจฉันแม้จะรู้สึกเหว่ว้า
แต่บางเรื่องราวนั้นงดงามล้ำค่า เพราะเธอสร้างขึ้นมาไว้ในใจฉัน
หน้าบันทึกจะไม่ว่างเปล่า...แม้เธอและฉันไม่ได้อยู่ข้างกัน
สัญญาว่าจะมีเรื่องเธออยู่ข้างในนั้น..จะเขียนทุกความฝันที่เราต่างมี
ดีใจเหลือเกินที่เราได้รู้จักกัน
แม้อาจไม่ได้เป็นนิรันดร์...แต่สำหรับฉันเพียงพอแค่นี้
ยิ้มรับในคำทักทาย...สัมผัสกับคำกล่าวลา...ที่มี
บทเพลงของเธอ เปิดฟังกี่ที ยังรู้สึกดี และอุ่นใจ
คืนนี้...ฉันเหม่อมองเม็ดฝนที่โปรยสายลงมา
เปิดบันทึกอย่างช้า ๆ เขียนประโยคหนึ่งว่า ...คิดถึงเธอมาก...รู้ไหม
ความทรงจำของเธอจะมีฉันบ้างหรือเปล่า...ก็ไม่อาจรู้ได้
รู้เพียงเธอคือทุกความหมาย...
เกินกว่าสิ่งใดในโลกจะทำให้ลืมเธอ...จากความทรงจำ