ปล่อยน้ำตาให้มันไหลจากใจดวงนี้ ตอกย้ำนาทีที่เธอเดินไปจากฉัน ไม่มีอีกต่อไปแล้วความรัก ความผูกพัน ที่เคยมีให้กันเพราะเธอจากฉันอย่างไม่ใยดี ก็ได้แต่กอดตัวเองแล้วร้องไห้ ยอมรับความปวดใจที่ไม่อาจหลีกหนี ซ้ำเติมตัวเองว่าเป็นฝ่ายผิดเหมือนทุกที หลับตาลงพร้อมนาทีที่ไม่มีเธอ บอกให้ตัวเองเข้าใจ ทุกสิ่งที่เป็นไปมันแค่เพ้อเจ้อ คิดไปเองทุกอย่างว่าคนสำคัญคือเธอ เข้าใจผิดมาเสมอว่าเธอรักกันหมดใจ ฉันคงเป็นฝ่ายเดียวที่ฝันใฝ่มาเสมอ มอบใจให้เธอทั้งที่เธอไม่คิดจะมอบให้ เธอกลับขว้างปามันอย่างหมดเยื้อใย จนฉันต้องยืนไว้อาลัยกับใจที่เดียวดาย หอบดวงใจตัวเองกลับมา พร้อมกับความอ่อนล้าที่น่าใจหาย ฉันจะต้องเจ็บอย่างนี้อีกนานเท่าไร ต้องจมอยู่กับความเดียวดายอีกนานสักแค่ไหน พร้อมหัวใจที่ไม่มีเธอ
31 กรกฎาคม 2547 11:11 น. - comment id 303238
เก่งมากค่อยๆลำนำตัวอักษรที่ไล้ด้วยอารมณ์ เศร้าออกมาที่นิดเพื่อสะกิดใจผู้อ่านให้หมอง ๚ะ๛ size>
31 กรกฎาคม 2547 18:37 น. - comment id 303476
เศร้าอีกแย้ว ทะมายมีแต่บทกลอนเศร้า ๆ เนอะ บนโลกนี้คนเศร้าเยอะจัง
31 กรกฎาคม 2547 21:39 น. - comment id 303580
ก็เคยมีอารมณ์เช่นนี้ ปีทั้งปี ได้แต่จมอยู่ก้บความหม่นไหม้ ผ่านวันผ่านคืน เนิ่นนานสักเพียงใด ยังชอกช้ำใจ ไม่เคยลืมเลือน จนวันที่ฉันแกร่งกล้า ยึนหยัดท้า เมื่อข่มใจได้เสมือน ความโศกเศร้าครั้งก่อน ที่เคยย้ำเตือน ทุกข์ลอยเลื่อน ค่อยๆ จางหายไป บอกเธอตรงนี้ นี่คือความสัตย์ ฉันเคยอ่อนหัด หัวใจจึงอ่อนไหว แต่อย่าประเมินค่าฉันต่ำเกินไป เพราะว่าหัวใจ .. ฉันไม่มีเธออีกแล้ว ..