แค่มีคุณอยู่ร่วมเรียงเคียงชิดใกล้ ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้ สัมผัสได้ถึงไออุ่นจากใจคุณทุกนาที ความสุขล้นปรี่ เมื่อมีคุณคนดีอยู่ข้างใจ ไม่เคยเหงาเพราะเรามีเราอยู่ข้าง - ข้าง ร่วมสรรค์สร้างความฝันอันสดใส ประสานสายตา ประสานลมหายใจ รู้สึกได้ถึงความห่วงใย ที่มีให้กันและกัน จิ้งหรีด เรไรร้องขับขาน เสียงประสาน ก้องกังวาล จากไพรสัณฑ์ หิ่งห้อยฤทธิ์แรงประชันแสงแข่งพระจันทร์ ดวงดาวหลายร้อยพันแต่งแต้มสีสันให้นภา สายลมหนาวพัดผ่านสะท้านจิต น้ำค้างหยดลงสะกิดยอดต้นหญ้า มือใหญ่ ๆ โอบฉันไว้แนบกายา อบอุ่นอุรา ความหนาวคลายคลา จากฤทัย นั่งพักพิงอิงไหล่รับไออุ่น ยิ้มละไมละมุนจากคุณทำใจไหว ขอบคุณฟ้าที่ลิขิตเรามาเป็นคู่ใจ จะถะนุถนอมรักที่ฝากไว้ ... ดูแลกันและกันไปตราบนิรันดร์ โหย ไม่ได้มาตั้งนานแหนะ งานเยอะมากมาย ต้องอ่านหนังสือสอบ MID อีก ไม่มีเวลาเยย จะลืมกันหรือยังน้อ ... คิดถึงทุกคนจังเยยค่า
30 กรกฎาคม 2547 19:58 น. - comment id 303028
.... แวบ ๆๆ วันนี้แวะมาเอากลอนมาลง อิอิ คงได้เล่นอีกสามวันแค่นั้น เปิดเรียนแย้วคงต้องไปเรียนเหมือนเดิม ... คิดถึงทุกคนค๊า .. และคิดถึงคนบางคนมากเป็นพิเฉด อิอิ
30 กรกฎาคม 2547 20:23 น. - comment id 303038
...........อุ่นดีจัง....ชอบครับ อุ่นกับอารมณ์คุณ จริงๆ...
30 กรกฎาคม 2547 20:51 น. - comment id 303062
สวัสดีครับน้องอิ๋ว ขอฝากกลอนจากใจดีกว่ามั้งครับ เป็นตาแก่โม่มามากแย้ว วันนี้ขอรำพันเป็นบทกลอนนะครับน้องอิ๋ว ที่รัก..อย่าถามฉันนักว่ารักเธอแค่ไหน เพราะว่าถ้อยคำที่เอ่ยบอกไป คงไม่เท่าความรู้สึกในใจที่มี ทุก-ทุกสิ่งที่ทำให้ล้วนออกมาจากใจดวงนี้ ลองคิดดูนะ..คนดี ว่าฉันนี้ รักเธอ มากเพียงใด อาจมีคนที่เขารักเธอมาก แต่เธออยากมีคนที่แคร์เธอไหม สิ่งที่ฉันต้องการที่ไม่ได้มากมาย ขอแค่ได้อยู่ใกล้-ใกล้ แล้วก็ทำอะไรเพื่อเธอ ~?:*:?:*:?:* ll๛เมกกะ [เมก]๛ll ~*~ ll๛[แค่]คนในนิยาย๛ll *:?:*:?:*:?~
30 กรกฎาคม 2547 21:30 น. - comment id 303073
อาสาฬหบูชา วันอาสาฬหบูชา ตรงกับวันเพ็ญ เดือน 8 ก่อนวันเข้าพรรษา 1 วัน เป็นวันที่พุทธศาสนิกชนแสดง ความเคารพต่อพระสงฆ์ อาสาฬหเป็นชื่อเดือน ๘ อาสาฬหบูชาย่อมาจากคำว่าอาสาฬหบูรณ มีบูชา แปลว่า การบูชาพระใน วันเพ็ญเดือน ๘ ถ้าปีใดมีเดือน ๘ สองครั้ง ก็จะ เลื่อนไปเป็นวันขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๘ หลัง หลังจาก สมเด็จพระพุทธองค์ ได้ตรัสรู้ในวันเพ็ญ เดือน 6 แล้ว ได้ทรงใช้เวลาทบทวนสัจธรรมและ ทรงคำนึงว่าธรรมะที่พระองค์ตรัสรู้นี้ลึกซึ้งมาก ยากที่ผู้อื่นจะรู้ตาม แต่อาศัยพระกรุณานี้เป็นที่ตั้ง จึงทรงพิจารณาแบ่งบุคคลออกเป็น 4 ประเภท(บัว 4 เหล่า) คือ ๑. อุคฆฏิตัญญู ดอกบัวที่อยู่พ้นน้ำ ๒. วิปัจจิตัญญู ดอกบัวที่อยู่ปริ่มน้ำ ๓. เนยยะ ดอกบัวที่อยู่ใต้น้ำ ๔. ปทปรมะ ดอกบัวที่จมอยู่กับโคลนตม จึงทรงมีพระกรุณาธิคุณ ระลึกอาฬารดาบสและอุททกดาบสว่า มีกิเลสเบาบางสามารถตรัสรู้ได้ทันที แต่ท่านทั้ง 2 ได้ตายแล้ว จึงทรงระลึกถึงปัญจวัคคีย์ ได้ทรงแสดงพระธรรมเทศนาแก่ปัญจวัคคีย์ ทั้ง 5 คือ โกณฑัญญะ วัปปะ ภัททิยะ มหานามะ และอัสชิ ซึ่งล้วนแล้วแต่ เป็นผู้อุปฐากพระพุทธเจ้า เมื่อครั้งยังทรงบำเพ็ญทุกข์กิริยาอยู่ พระธรรมที่ พระพุทธองค์ทรงเทศนาในครั้งนี้มี ชื่อ ธรรมจักกัปปวัตนสูตร ซึ่งมี อริยสัจ ๔ หรือความจริงอันประเสริฐ ๔ ประการได้แก่ ๑. ทุกข์ ความไม่สบายกาย ไม่สบายใจ ๒. สมุทัย เหตุให้เกิดทุกข์ ๓. นิโรธ ความดับทุกข์ ๔. มรรค ข้อปฎิบัติให้ถึงความดับทุกข์ และหลังจากแสดงพระธรรมเทศนาแล้ว ท่านโกณฑัญญะได้ดวงตาเห็นธรรม เป็นคนแรก ได้กราบฑูลขอบวชและพระพุทธองค์ก็ทรงอนุญาต โดยทรงทำการอุปสมบทให้แบบ เอหิภิกขุอุปสัมปทา นับเป็นปฐมสาวก ของพระพุทธเจ้า ดังนั้นในวันนี้จึงเป็นวันแรกที่มี พระรัตนตรัยครบองค์สาม คือ พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ เนื่องจากพระพุทธองค์ทรงเทศนาเป็นกัณฑ์แรก จึงเรียกเทศฯกัณฑ์นี้ว่า ปฐมเทศนา หรืออีกนัยหนึ่งอาจจะกล่าวได้ว่านับเป็นวันแรก ที่พระพุทธเจ้าทรงประกาศพระพุทธศาสนา จะเห็นได้ว่า ปรากฏการณ์สำคัญ ๆ ในวันนี้มีถึง 4 ประการ ด้วยกันคือ 1. เป็นวันแรกที่พระพุทธองค์ทรงแสดงปฐมเทศนา 2. เป็นวันแรกที่พระพุทธองค์ทรงได้ปฐมสาวก 3. เป็นวันแรกที่พระสงฆ์เกิดขึ้นในโลก 4. เป็นวันแรกที่บังเกิดรัตนะครบสาม เป็นพระรัตนตรัย คือ พระพุทธรัตนะ พระธรรมรัตนะ พระสังฆรัตนะ
30 กรกฎาคม 2547 21:43 น. - comment id 303085
เอกมาศ ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะคะหนึ่ง ไว้เอากลอนมาโพสต์บ้างนะคะ แล้วรับรองว่าจะแวะไปทักทายแน่นอนค่ะ
30 กรกฎาคม 2547 21:47 น. - comment id 303088
พี่เมกกะ บทกลอนหวานซึ้งจังเลยฮับ อ่านแล้วแบบว่าชวนฝันอ่ะ คิคิ วันนี้มาพร้อมกับวันอาสาฬหบูชาเชียวนะคะ วันเข้าพรรษาว่างหรือปล่าวเอ่ย ไปถวายเทียนกันดีกว่าเนอะ ๆ อิอิ ขอบคุณสำหรับบทกลอนแสนหวานค่ะ
30 กรกฎาคม 2547 22:02 น. - comment id 303098
สวัสดี่ค่ะคุณอิ๋ว.. มาชื่นชมผลงานค่ะ คุณอิ๋วเขียนกลอนได้อบอุ่นจัง ชอบมากค่ะ ตั้งใจเรียนนะคะ ว่างๆ ค่อยแวะมาทักทายกัน โชคดีตลอดไปค่ะ
30 กรกฎาคม 2547 23:03 น. - comment id 303129
กอกก ขอบคุณนะคะที่มาทักทายกัน และขอบคุณสำหรับคำชมที่มีความหมายมากมายเหลือเกินค่ะ เรียกคุณอิ๋วซะด้วย อิอิ เขิลล์จางเลยแฮะ อิ๋วจาตั้งใจเรียนนะค่ะ Luckly Luckly เช่นกันค่ะ
31 กรกฎาคม 2547 02:58 น. - comment id 303186
สวัสดีครับเข้ามาอ่านเหมือนเคย ดูพี่ เมมกะ แกซิของขึ้นทุกวันพระเชียวครับ
31 กรกฎาคม 2547 10:30 น. - comment id 303228
บทเพลงแห่งความสุข ที่ตั้งใจปลุกให้หัวใจที่ โหยหา ให้ตื่นขึ้นมารับความสดชื่น ทำได้ดีมาก๚ะ๛ size>
31 กรกฎาคม 2547 12:05 น. - comment id 303254
กลอนเพราะมากมายค่ะ ปลาวาฬมาทักทายนะคะ
31 กรกฎาคม 2547 12:57 น. - comment id 303292
ขอชื่นชมกลอนอันอบอุ่นด้วยคนนะคับ
31 กรกฎาคม 2547 13:00 น. - comment id 303296
กลอนเพราะจังค่ะ วีนัสแวะมาทักทายและมาเป็นกำลังใจค่ะ วีนัสก่ะเจ้า
31 กรกฎาคม 2547 15:43 น. - comment id 303370
พี่ ม.ปณิธาน ขอบคุณที่ยังไม่ลืมน้องคนนี้ค่ะ อิอิ พี่เมกแกเป็นคนธรรมะธรรมโมอ่ะคะ แบบว่าซึ้งในรสพระธรรม เหมือนหมู่ที่แสดงละครเรื่องอุ่นไอรักเลยอ่ะ พี่เคนอ่ะธรรมะกะเค้าบ้างเป่าเอ่ย
31 กรกฎาคม 2547 15:48 น. - comment id 303373
Robert TingNongNoi แบบว่านามปากกาเก๋าเจง ๆ ค่ะ แสดงความเป็นลูกครึ่ง อิอิ ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะคะ นามปากกาน่ารักมากมายคะ
31 กรกฎาคม 2547 15:51 น. - comment id 303376
ปลาวาฬสีน้ำเงิน ขอบคุณมากมายกับคำชม และขอบคุณสำหรับการแวะมาทักทายกันคะ
31 กรกฎาคม 2547 15:53 น. - comment id 303379
ซุกซน ขอบคุณที่แวะเข้ามาทักทายกันนะคะ ซุกชนสมนามปากกาหรือเปล่าคะเนี่ย ....
31 กรกฎาคม 2547 15:57 น. - comment id 303384
- =_+ VeNuS +_= บทกลอนของคุณก็เพราะเช่นกันค่ะ เพราะมาก ๆ อบอุ่นเหมือนกันเลย ขอบคุณที่แวะมาทักทายฟิวเจอร์ค่ะ
31 กรกฎาคม 2547 16:05 น. - comment id 303386
อบอุ่น กรุ่นใจด้วยไอรัก สุดจะหักห้ามใจไม่ให้หลง รักของคุณ หวานละมุน และมั่นคง มันยืนยง อยู่ตรง กลางดวงใจ คิดถึงใครก็ไม่รู้ อิอิ ...
31 กรกฎาคม 2547 17:29 น. - comment id 303445
สวัสดีครับคุณ งานไพเราะครับ ตราบเท่าที่เชื่อมั่น ย่อมมีวันได้ดั่งใจครับ... กลอนไพเราะครับ... กลิ่นแก้มเจ้ายังกรุ่นละมุนละม่อม รื่นรสหอมประทับใจจากไรผม ระรวยรินดั่งอบร่ำมาพร่ำพรม แววตาคมยังวับวามในความจำ จากเรียวนิ้วผิวนวลอ้วนและอวบ ทรงผมรวบปลายปล่อยปอยขอดขำ ละไมมือเหมือนใยกลุ่มไหมดำ พวงแก้มฉ่ำอิ่มระรื่นเมื่อประคอง ยามนอน เคยหนุนแขนเราแทนหมอน ยามอาวรณ์เป็นเพื่อนใจให้หายหมอง ค่าของเจ้าเปรียบดุจมงกุฎทอง ที่มาครองอาณาจักรความรักเรา แม้เนิ่นนานมิเคยลืมความดื่มด่ำ แต่เกินพร่ำร้อยความในยามเหงา ความรักจากรอยพิมพ์ผู้พริ้มเพรา ยังคงเนาแนบใจให้คะนึง
31 กรกฎาคม 2547 17:46 น. - comment id 303456
แทนคุณแทนไท บทกลอนของคุณเพราะมาก ๆ อิ๋วชอบมาก ๆ เลย เขียนได้ดี และใช้ภาษาได้ดีมากทีเดียว ขอบคุณสำหรับบทกลอนนี้คะ ... เพราะจริง ๆ