ปล่อยฉันไว้ ในอดีต

เพียงพลิ้ว

ขอแนะนำสิ่งดีดีเธอสักอย่าง
อยู่ห่างห่างจากฉันดีกว่าไหม
รักฉันมากไม่มีประโยชน์อะไร
เพราะหัวใจของฉันมันด้านชา
มะลิขาวโดนเข็มเล่มน้อยตำ
มีรอยดำช้ำชอกบอกปัญหา
พรวิเศษใดใดในโลกา
หมดปัญญารักษาให้ไปเหมือนเดิม
เหมือนดอกไม้โดนเด็ดไปไกลจากต้น
สวยไม่ทนในแก้วใสไร้รากเสริม
น้ำล้านหยดปุ๋ยแสนเม็ดเจ้าของเติม
ดอกก็เริ่มโรยราไม่น่าชม
ปล่อยฉันไว้ให้อยู่กับอดีต
ฉันได้ขีดชีวิตไว้ให้ขื่นขม
ชีวิตเธอควรมีอะไรให้ชื่นชม
ปล่อยฉันจมกับความหลังที่ฝังใจ				
comments powered by Disqus
  • Robert TingNongNoi

    30 กรกฎาคม 2547 08:45 น. - comment id 302677

    
    ได้อ่านกลอนที่เปิดเผยจริงใจ   แฝงความนัย
    ให้ผู้คนไร้ความหวัง  สื่อการกระทำออกมาได้
    นิ่มนวลโอนโยนสามารถลดความก้าวร้าวของ
    ของนัยยะลงด้วยความไพเราะแห่งกลอน๚ะ๛
    
    size>
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    30 กรกฎาคม 2547 10:58 น. - comment id 302744

    มาอ่านเป็นกำลังใจให้นะครับ
    
    
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    30 กรกฎาคม 2547 15:18 น. - comment id 302936

    ฉันขออยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวอ้างว้าง
    กับความร้างห่างหายของใจเขา
    ดีกว่าเธอมาเสนอคอยเป็นเงา
    เพราะฉันเป็นดอกหญ้าเนาเท่านั้นเอง
    
    *-*ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ กลอนแต่งได้ดีมากเลย โดนใจค่ะ*-*
  • หลิน คนสวย

    31 กรกฎาคม 2547 12:01 น. - comment id 303250

    เปิดใจบ้างก็ดีนะเพื่อนนะ
    
  • งูหลิม

    31 กรกฎาคม 2547 12:06 น. - comment id 303255

    ดอกไม้แห้งก็สวยไปอีกแบบนะจ๊ะ
  • เพียงพลิ้ว

    31 กรกฎาคม 2547 12:19 น. - comment id 303267

    ขอบคุณมากๆกับการเยี่ยมเยียนโลกของเพียงพลิ้ว ซาบซึ้งมากๆๆๆๆๆๆฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน