หน้าส่วนตัว
เมื่อความฝันพังทลาย
หัวใจถูกทำร้าย ... จนเจ็บร้าว
มีเพียงฉันที่ร่ำไห้ ... ในคืนฟ้าสกาว
ซุกตัวนอนเหน็บหนาว ... เพียงลำพัง
รอคอยแสงอาทิตย์สาดเข้ามา
แผดเผารอยน้ำตาแห่งความหลัง
ปลุกฉันให้เดิน ... ต่อเติมพลัง
อย่าเลย ... อย่าขังฉันไว้เช่นนี้
อยากลบเลือนภาพเขาไปจากใจ
เหนื่อยกับการร้องไห้ ... เหลือที่
เมื่อไหร่หนอ ... จะยิ้มได้ดังเดิม ... เสียที
จะจมอยู่กับความเศร้าอย่างนี้ ... นานเท่าไร
ฉันก็รับรู้ ... ว่าความฝันได้จบลง
แต่ฉันจะหลงทางอีกนานไหม
ฉันอยากเดินไปข้างหน้า ... ก้าวต่อไป
หากวันนี้ ... หัวใจ ... ไม่ต้องการ
อยากจมกับตัวเองไปแบบนี้
ร้องไห้ให้เต็มที่ ... จนชาด้าน
กว่าจะถึงวันนั้น ... คงอีกนาน
ฉันจะผ่าน ... วันนี้ ... ได้อย่างไร
Completely 19 ก.ค. 2547 17:00 น. - ID 57624 
1666
6
0
16 มกราคม 2554 14:07 น. - comment id 195171
19 กรกฎาคม 2547 17:31 น. - comment id 301186
อยากก้าวข้ามทางข้างหน้าให้ปรากฎ แต่ดวงใจยังจำจดความหมดหวัง จึงต้องปล่อยตนเองไว้ประดัง กับความเศร้าความผิดหวังคล้ายขังใจ ไม่ยอมเดินทั้งที่อยากจะเดิน กลัวว่าต้องเผชิญความหวั่นไหว เจ็บจนไม่คิดจะมีนี้เรื่อยไป กับใครใครด้วยเพราะย้ำยอมจำนนท์ *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบมากๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
19 กรกฎาคม 2547 17:52 น. - comment id 301198
กลอนแต่งได้ดีจัง ***ชอบค่ะ *** เลิกจมกับตัวเองฝ่ายเดียว .... แต่จงจมกับสิ่งทำไป คิด ว่ามันจะดีกับเรา หรือไม่ก็เท่านั้น
20 กรกฎาคม 2547 10:40 น. - comment id 301206
บรรจงร้อยอารมย์เศร้า เข้ากับตัวอักษรได้อย่าง ยอดเยี่ยมมากเลย กลอนจึงทั้งไพเราะและสวย งามมากได้ถึงขนาดนี้ ชื่นชมมากๆเลยนะ๚ะ๛ size>
20 กรกฎาคม 2547 11:37 น. - comment id 301229
*+*+*+ งดงามมากเลยคะ *+*+ กลอนเพราะจัง สื่อความหมายได้อารมณ์ มากๆๆ ความรักไม่เคยให้อะไรนอกจากตัวของเราเอง และความรักก็ไม่เคยเอาอะไรออกไปจากตัวเรานะจ๊ะ แวะมาทักทายค๊า
20 กรกฎาคม 2547 13:32 น. - comment id 301265
คุณ ผุ้หญิงไร้เงา
ขอบคุณค่ะที่แวะมาดูน้องคนนี้ ... ดีใจที่พี่ชอบค่ะ
คุณ ลูกกวาดสีฟ้า
ไม่จมอยู่กับตัวเองแล้วค่ะ ... ได้เวลาเดินออกมาสู่โลกกว้างเสียที่ หลังจากที่เศร้ามานาน
คุณ Robert TingNongNoi
ไม่แน่ใจว่าคุณใช่คนๆเดียวกับ Insufficiency หรือเปล่า ... แต่ก็ดีใจที่คณชอบ และแวะมาเยี่ยมกันนะคะ ขอบคุณค่ะ
คุณ ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน
แต่บางที ... ความรักก็เอาอะๆไรหลายอย่างออกไปจากตัวเราเหมือนกันนะ ... ความเชื่อมั่น การมองโลกในแง่ดี ความไว้ใจ ... แต่ก็นั่นแหละ ... ความรักก็คือความรัก
ปย. นี้ที่คุณเขียนมา เหมือนเคยอ่านในหนังสือของ คาริล ยิบราน เลยล่ะ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนและยังไม่ลืม Completely คนนี้นะคะ
20 กรกฎาคม 2547 15:15 น. - comment id 301289
สวัสดีครับน้องโอเล่ กลอนวันนี้ เศร้าจัง เมกอ่านแล้วน้ำตาไหลเยยอ่ะตะเอง ฮืออออ เขียนได้โดนจริง ๆ เลย วันนี้มาเหงาเหรอหรือผิดหวังครับ พี่เมกยังเป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ ~*~ช่างเหอะ..ฉันทนได้ แม้จะเจ็บปวดมากมายกว่านี้ รู้อยู่แล้วว่าเขาไม่สนใจใยดี แต่ขอให้ได้รักอย่างนี้ทั้งที่เขาไม่สนใจ ~*~แค่ความไม่เข้าใจ ทำให้เราต้องโกรธกัน หรือเพราะว่าฉันไม่สำคัญ ความผูกพันจึงขาดลงอย่างง่ายดาย ~*~ไม่ใช่ว่าฉันโกรธ แต่ได้โปรดอธิบายหน่อยได้ไหม แค่อยากรู้แค่อยากจะเข้าใจ เรื่องราวความเป็นไปในใจเธอ ~*~บอกเล่าให้ฟังก่อนได้ไหม ถ้าเธอต้องจากไปในวันนี้ อย่างน้อยความทรงจำที่ดี-ดี ระหว่างเราจะคงมีอยู่ตลอดไป ฯ ++++++++++++++++++++ ~♥:*:♥:*:♥:* ll๛เมกกะ๛llผู้ชายอารมณ์ดี..:-D อิ_อิ *:♥:*:♥:*:♥~
20 กรกฎาคม 2547 16:24 น. - comment id 301306
พี่เมกคะ
มันเป็นเพียงกลอนค่ะ ... โอเล่ไม่ได้เหงาหรือเศร้าอะไรเลย
พี่เมกอย่าคิดมากสิคะ ... อย่าเสียน้ำตาง่ายๆแบบนั้น
อยากให้พี่เมกเป็นผู้ชายอารมณ์ดีที่ไม่หมองเศร้าจนเกินไปค่ะ
คิดถึงพี่นะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
