ได้โปรดเห็นใจฉันเถิดที่รัก เธอประจักษ์แก่ใจแล้วฉันรู้ น้ำตาฉันที่หลั่งไหลพร่างพรู เพียงให้เธอรับรู้ความในใจ โปรดอย่าเดินจากฉันไปเช่นนี้ โปรดมองตาฉันทีอย่าผลักไส ความรักฉันท่วมล้นอยู่ภายใน หากเธอไปใจฉันคงพังทลาย ได้โปรดเถิดโปรดสงสารฉันสักครั้ง โปรดอย่าให้ความหวังแห้งเหือดหาย ฆ่าฉันเถิดโปรดฆ่าฉันให้ตาย ดีกว่าปล่อยฉันเดียวดายโดยไร้เธอ
18 กรกฎาคม 2547 21:14 น. - comment id 300622
~*~วานขุนเขานี้เป็นพยาน ฝากทะเลขับขาน กังวานว่า จะรักมั่นคงมั่นสัญญา จวบจนกว่าชีวาจะลับจะดับไป ฯ แวะมาให้กำลังใจนะครับกลอนเพราะจังเลยอ่ะ เฮ้อออออออยิ่งอ่านยิ่งเพ้อ แวปปปป!!!!! +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ YoU dOnt knOw +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
19 กรกฎาคม 2547 14:11 น. - comment id 301028
เขียนให้อารมณ์ได้ดีนะ..เขียนบ่อยๆนะจะคอยอ่าน แวะมาทักทาย สวัสดีนะ..
20 กรกฎาคม 2547 11:43 น. - comment id 301231
ขอบคุณสำหรับการเข้ามาเยี่ยมชมและคำชมค่ะ ท่านผู้ฒ่า +คุณเมกกะ
21 กรกฎาคม 2547 20:58 น. - comment id 301490
ปล่อยเขาไปทำใจให้ไร้เขา รักตัวเราให้มากหากเศร้าหมอง เขาไม่รักยื้อไยเขาไม่มอง ลองตรึกตรองตีค่าราคาตัว