คืนแรมแสงจันทร์ส่อง เหม่อมองน้ำทะเลไหว คล้ายดังดวงใจใคร อ่อนไหว แลพริ้มลม บ่อยครั้งที่ใช้ทะเลเป็นเครื่องถ่ายเทความเศร้าให้บางลงจากใจ ทะเลอาจมีรสเค็มเพิ่มขึ้นจากน้ำตาที่ไหลไปรวมกันและทะเลมีเรื่องราวของฉันที่แสงจันทร์สะท้อนลงผืนน้ำในคืนแรม ......กายารินทร์
17 กรกฎาคม 2547 22:56 น. - comment id 300100
แก้คำผิดนิดนึงค่ะ อ่อนไหวแลพริ้วลม
18 กรกฎาคม 2547 04:35 น. - comment id 300212
คืนแรมร้างแสงจันทร์ ดาวระยิบพลันสว่างไสว ส่องลงตรงใจใคร ที่อ่อนไหวไม่มั่นคง คลื่นสาดทะเลซัด ใจอั้นอัดให้เป็นผง สลายละลายลง ทะเลคลื่นกลืนกินไป
18 กรกฎาคม 2547 04:41 น. - comment id 300213
ข้างขึ้นแสงจันทร์ฉาย ส่องประกายทะเลไหว สายลมพัดผ่านไป น้ำตาไหลรินร่วงลง
18 กรกฎาคม 2547 06:11 น. - comment id 300228
แต่งกลอนได้พริ้วและอ่อนไหว งามมากเลยครับ ในการใช้ถ้อยคำที่กระชับและเรียบง่ายแต่แอบ แฝงความนัยแห่งการห่วงหา นับว่าสุดยอด๚ะ๛ size>
18 กรกฎาคม 2547 13:33 น. - comment id 300413
คืนแรม แซมจันทร์ เหมือนคืนก่อน อยากจะนอน กอดเธอ ไม่ไปไหน อยากกระซิบ บอกเธอ ว่าหัวใจ จะเป็นไฟ ส่องทาง กลางใจเธอ
6 สิงหาคม 2547 22:19 น. - comment id 307663
ขอบคุณสำหรับทุก ๆ คำตอบและกลอนที่ส่งมานะคะ เพิ่งเข้ามาครั้งที่สองแล้ว ขอบคุณมากนะคะ คุณโรเบิร์ตและคุณสนิมรักเข้าไปอ่านบทกลอนของพวกคุณมาบ้างแล้วเหมือนกันค่ะ ก็หลังจากที่พวกคุณตอบมานี่แหละ