กว่าจะเกิดคำรักประจักษ์ได้ จะต้องใช้เวลากี่ร้อยหน บ่มให้รักเรานี้มีน้ำทน ให้รอดพ้นกับคำลวงมาเขวใจ ฉันจึงได้ริเริ่มประครองรัก มาหยุดพักหัวใจไม่เขวไขว่ มีรักเธอหนึ่งเดียวที่พึ่งใจ จึงทำให้รักนี้มีมานาน จากนิยามของรักคือการให้ ฉันจึงได้ให้ใจเชื่อมสื่อสาร พิสูจน์รักบนเส้นทางไปกับกาล เอาวันวานเข้ามาพิสูจน์ใจ กว่าจะได้บ่มรักให้รอดพ้น อย่าแคร์คนเข้ามาพาหวั่นไหว จงเชื่อมั่นกับคำพูดพิสูจน์ใจ เพื่อจะได้นำรักพิทักษ์ใจ กว่าจะได้เกิดรักอันแสนหวาน ใช้เวลามานานสักแค่ไหน ถ้าจะเลิกหรือลาไปจากใจ เพียงแค่ได้เอ๋ยคำก็จบลง
กวีบ้านไร่ 16 ก.ค. 2547 09:50 น. - ID 57395 
1063
5
0
16 กรกฎาคม 2547 10:15 น. - comment id 299340
กลอนไพเราะนุ่มนวลและอบอุ่นแฝงด้วยความ เศร้า ไม่คิดเลยครับว่าผู้ชายจะแต่งกลอนได้งด งามเช่นนี้ ไม่เคยผิดหวังที่ตามผลงานเลยครับ๚ะ๛ size>
16 กรกฎาคม 2547 11:59 น. - comment id 299375
กลอนงดงามมากครับ จะคอยแวะเวียนมาเป็นกำลังใจนะครับ
16 กรกฎาคม 2547 12:28 น. - comment id 299387
โอ๋ย มดกัด เวลากินกาแฟไม่ต้องใส่น้ำตาลแล้ว อิอิ ไม่มีไรทำ แวะมาแซว
16 กรกฎาคม 2547 13:34 น. - comment id 299452
ขอบคุณครับ ที่เพื่อนยังให้กำลังกวีบ้านไร่เหมือนเคย ขอบคุณ rpse sad และผลิใบสู่วัยกล้า Robert TingNongNoi ด้วยน่ะครับ
16 กรกฎาคม 2547 14:31 น. - comment id 299489
**************** ...สายฝน โปรยมา พาเย็นชื่น จดจำ ค่ำคืน แสนหวาน เพราะเราสอง เฝ้าแต่ กินน้ำตาล สุดจะหวาน จริง จริง ให้ตาย กำลังจะซึ้ง ละซี้ ****************
16 กรกฎาคม 2547 15:59 น. - comment id 299545
กลอนรักหวานซึ้งจริงๆค่ะ
16 กรกฎาคม 2547 17:20 น. - comment id 299579
ขอบคุณครับ มาดามมด และลอยไปในสายลม ที่แวะมาให้กำลังใจครับ
17 กรกฎาคม 2547 10:55 น. - comment id 299751
ขอรักนี้จงนิรันดร์.........
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
