+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ บอกเธอได้แค่นี้ ลาก่อนคนดี ลาก่อนความฝัน ไม่ใช่ว่าอยากไป แต่ไม่มีทางเลือกเหมือนกัน เส้นทางนี้ฉันถูกขีดคั่น ให้ก้าวต่างกันกับใครๆ อยู่กับเธอได้แค่วันนี้ ทางที่เลือกก็ไม่รู้จะร้ายดี สักเท่าไหร่ แต่เมื่อเลือกแล้ว ฉันก็ต้องเดินต่อไป ฉันมีบาดแผลในใจ เกินที่ใครจะเยียวยา ไม่อยากให้เห็นว่านํ้าตาฉันไหล แต่ก็ต้องมองเพื่อจำเราเอาไว้ คนที่อยู่ตรงหน้า ฉันต้องไปแล้ว ตะวันจะลาฟ้าแล้ว สู่ห้วงนิทรา บอกเธอได้แค่นี้ คำว่าลา บอกเธอเอาไว้ว่า..รัก.. ..................................................................................................... แวะมาลา แล้วคงได้เจอกันใหม่ ^_______^ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
First_January 15 ก.ค. 2547 19:45 น. - ID 57358 
1715
17
0
15 กรกฎาคม 2547 19:55 น. - comment id 299093
คิดคิด คิดถึง 1111111111111111111111111111111111111111111111111 1111111111111111111111111111111111111111111111111 1111111111111111111111111111111111111111111111111 1111111111111111111111111111111111111111111111111 1111111111 111111111111 1111111111 11111111 1111111 11111111 1111111 11 1111111 1111111 1111111 1111111 11111111 11111111 11111111 111111111 1111111111 11111111111 111111111111 111111111111111 111111111111111 11111111111111111 111111111111111111 11111111111111111111 111111111111111111111 111111111111111111111111 111111111111111111111111 1111111111111111111111111111111111111111111111111 1111111111111111111111111111111111111111111111111 ^______^
15 กรกฎาคม 2547 19:56 น. - comment id 299095
คิดคิด คิดถึง 11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111 11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111 11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111 11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111 11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111 11111111111111111 1111111111 11111111111111111 111111111111111 111111 111111111111111 11111111111111 11 11111111111111 1111111111111 1111111111111 1111111111111 1111111111111 11111111111111 11111111111111 111111111111111 111111111111111 11111111111111111 11111111111111111 111111111111111111 111111111111111111 11111111111111111111 11111111111111111111 11111111111111111111111 11111111111111111111111 11111111111111111111111111 11111111111111111111111111 11111111111111111111111111111 11111111111111111111111111111 11111111111111111111111111111111 11111111111111111111111111111111 1111111111111111111111111111111111 111111111111111111111111111111111 11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111 11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111 11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111 ^______^
15 กรกฎาคม 2547 19:58 น. - comment id 299097
หน้าส่วนตัว
111111111111111111111111111111111111111111
111 หนึ่งแวะมาทักทายครับ 11111111111111111
111111111111111111111111111111111111111111
111111111111111111111111111111111111111111
111111111111111111111111111111111111111111
111111111111111111111111111111111111111111
111111111111111111111111111111111111111111
111111111111111111111111111111111111111111
111111111111111111111111111111111111111111
111111111111111111111111111111111111111111
111111111111111111111111111111111111111111
111111111111111111111111111111111111111111
111111111111111111111111111111111111111111
111111111111111111111111 #(^______^)# 111
111111111111111111111111111111111111111111
15 กรกฎาคม 2547 20:28 น. - comment id 299121
ใครที่เป็นเจ้าประจำ คงคุ้นกับคำทักทาย 3 แบบ ของหนึ่งข้างบน ฝากเอาไว้ดูต่างหน้าละกัน อาจไม่มีเวลาไปแปะไว้ที่บ้านใคร เอามาแปะให้ดูที่บ้านตัวเองละกัน จากนี้บ้านหลังนี้คงเหงาน่าดู ก็เจ้าของบ้านจะเดินทางอีกแล้ว ไม่รู้เป็นไง ว้าวุ่นทีไร ก็อยู่ไม่ติดที่ ชอบหนีไปจากปัญหา ก็เป็นคนแบบนี้ไปแล้ว คงยากจะมาแก้เอาตอนแก่ป่านนี้ เอิ๊ก เอิ๊ก แก่จริงป่าวเราเนี่ย 24 แล้วคับ ก็คงไม่แก่มั้ง แต่ชอบทำน้อยใจแบบคนแก่เรื่อยเลย หุหุ เอาละ ของก็เก็บหมดแล้ว ก็คงต้องไปแล้วจริงๆ ปิดประตูเอาไว้ แต่ไม่ลงกลอนนะ ใครจะแวะมาพักก็เข้ามาได้เสมอ อย่าขโมยของก็แล้วกัน ขนาดอยู่บ้านยังโดนขโมยไปหลายที ที่จริงยังมีหนังสือ มีพันธุ์ดอกไม้เตรียมมาปลูกหน้าบ้าน แต่ก็ไม่ได้เอามาอวด ก็ต้องเดินทางเสียก่อน ถ้าแวะผ่านมา แล้วคงหาเรื่องเล่า มาฝากกัน เอาน่า มีเจอ มีจาก งานเลี้ยงมีวันเลิกรา 55 เอิ๊ก ปลอบใจตัวเองน่าดู ถ้าบอกว่ากำลังนั่งขี้มูกโป่งจะเชื่อไหมเนี่ย ช่างเถอะ โลกไซเบอร์นี่มันหาความจริงกันลำบาก จะเอาอะไรจากความผูกพันเท่าที่เป็น เอ๊ะ คุ้นๆ ว่าเป็นคำพูดใครหว่า ช่างมันเถอะนะ ฟังคนแก่บ่นมาเยอะ ต้องไปจริงๆ แล้วนะ (สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด แล้วค่อยๆ ปิดประตูบ้าน) #(^_____^)# ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้สีดำตัวหนึ่ง โดยไม่เคยมีใครเอื้อมไปถึง เอื้อมไปหา โลกของฉันสร้างขึ้นเพื่อผูกพันกับนิทานนํ้าตา กั้นตัวเองห่างจากฟ้า ห่างองศาจากดวงตะวัน ไม่มีใครรู้จักตัวจริงของคนคนนี้ ที่มองเห็นก็แค่เปลือกย้อมสี หุ้มความไหวหวั่น ฉันก่อภาพลวง เพื่อตักตวงความเข้มแข็งแค่พอผ่านวัน แต่ยิ่งทำฝืนรั้น ก็ยิ่งอ่อนแอไหวสั่น ไปทุกที เส้นทางที่ฉันเดิน คือ ส่วนเกินของความฝัน สวมได้เพียงรองเท้าเปื้อนฝุ่นดวงจันทร์ ที่ไร้สี เดินจับมือไปกับความเหงาไร้ชื่อ ดวงตาไร้บทกวี ค่อยๆ เดินลงแม่นํ้าที่ดื่มดํ่าดีกรี ความเหว่ว้า ฉันจมลงในความขื่นของคืนคํ่า หายตัวไปในความทรงจำ ใต้เงาสีดำตรงสุดขอบฟ้า ไม่รู้ตัวว่าอยู่ที่ไหน ไม่รู้ใจว่าเส้นทางใดที่หลงทางมา ไม่รู้ว่าถนนข้างหน้า จะนำพาฉันไปที่ใด ฉันฝัน ฉันหวั่น ฉันรอ ฉันขอคำตอบ แต่กำแพงรอบข้างยังคงตีกรอบ ขีดขอบอย่างร้างไร้ หลุมพรางตรงนี้มันมืดและหนาว ฉันเหงาและร้างใจ ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้หนามและร้องไห้ และค่อยๆ ตายไปเพียงลำพัง
15 กรกฎาคม 2547 20:29 น. - comment id 299122
จะคิดถึงพี่เช่นกัน นะพี่ 1.... แล้วเจอกันใหม่ค่ะ วีนัสก่ะเจ้า จาก : รหัสสมาชิก : 7883 - =_+ VeNuS +_= รหัส - วัน เวลา : 304173 - 15 ก.ค. 47 - 20:11
15 กรกฎาคม 2547 20:30 น. - comment id 299123
ถ้าวันหน้ายังมีโอกาสพบ มาประสบพบเจอกันเมื่อไหร่ จะจดจำเธอนั้นไว้ในใจ จะเนิ่นนานแค่ไหนจะไม่ลืม ไม่รู้ว่าจะไปไหนแต่เอาเป็นว่ากลับมาแต่งกลอนเพราะๆเร็วๆนะคะ จะรอค่ะ จาก : รหัสสมาชิก : 8434 - ลอยไปในสายลม รหัส - วัน เวลา : 304174 - 15 ก.ค. 47 - 20:14
15 กรกฎาคม 2547 20:59 น. - comment id 299130
ไม่มีจุดหมาย..กับการเดินออกมา แต่ขอให้ไกล..จากสิ่งที่ทำให้เหนื่อยล้าก่อนเท่านั้น อยู่ที่เดิมได้ไหม..ไม่ต้องออกมาไกล..แค่คิดก็ใจหวั่น หากทิ้งตัวเองให้อยู่ตรงนั้น...ก็มีแต่ทำลายความผูกพันของใจ ไม่ได้ตั้งใจจะหนีหน้า อยู่เพื่อพบ..พูดจา..ก็มีแต่ช่วงเวลาสั่นไหว ถอยไปจากตรงนี้เพราะเหนื่อยนัก..ขอหลบไปพักหัวใจ ใช้เวลาไม่ให้ร้างไร้...อย่างน้อยก็หมดไปกับการเดินทาง ยังไม่รู้ว่า..ทำแล้วจะได้อะไร แต่คงได้ทบทวนหัวใจ...และความรู้สึกอะไร..อีกหลายอย่าง เมื่อต้องอยู่ไกล...ฉันสัมผัสได้..ในความอ้างว้าง แต่ขณะที่มีเธอเคียงข้าง...ฉันก็รู้สึกถึงความร้าวร้าง..ระหว่างเรา ,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-., จะรีบไปไหนคะ .. คุณหนึ่ง งานอันก่อนโน้นแก้มยังไม่ได้เข้าไปเยี่ยมเลย เห็นลาๆ .. อะไรแถวนี้ เลยรีบเข้ามาก่อน ไปไหน .. ก็รีบไปรีบมานะคะ ยังมีคนที่บ้านนี้ .. คอยด้วยความคิดถึง
15 กรกฎาคม 2547 21:23 น. - comment id 299139
รู้สึกได้อยู่เสมอ ว่าเธอ มีค่า เพราะที่ผ่านมาก็มีแต่เธอเท่านั้น ที่มาคอยถาม คอยห่วงใย ถึงกัน จึงทำให้ฉันไม่รู้สึกเงียบงัน-- แม้ ครั้งเดียว -- ถึงตอนนี้เธอจะอยู่ แสนไกล แต่มันก็ไม่อาจทำให้ใจฉันเปล่าเปลี่ยว ยังมีเธอ คนนี้ คนเดิม อยู่คนเดียว และไม่เคยคิดแลเหลียว มองหาใคร ในบางเวลาก็มีที่เหงาบ้าง นั่งคิดถึงแทนอ้างว้างก็-- สดใส -- กลับชุ่มชื่น มีชีวิต ชีวา ขึ้นทันใด และมีแรง รอต่อไป **อย่างมั่นคง** ก็อาจเป็นแค่คนที่หวั่นไหวในบางเวลาเท่านั้นเอง เมกแวะมาให้กำลังใจครับ...^___^
15 กรกฎาคม 2547 22:31 น. - comment id 299181
จินตนาการ และ การสร้างสรรค์เยี่ยมมาก แต่จิตใจดูสับสนมากเลยนะ กลอนมันฟ้อง ๚ะ๛ size>
15 กรกฎาคม 2547 22:35 น. - comment id 299182
จะไปไหนอีกล่ะพี่ชาย ทำไมคนที่เคยสดใสกลับกลายเป็นคนเศร้าอย่างนั้น ไปอีกแล้วบ้านนี้คงเหงา จะมาโพสต์บ่อยๆแล้วกัน แล้วรับกลับมา...จะคอยทุกวัน..รออ่านกลอน อยากให้พี่หนึ่งกลับมาสดใสเหมือนเดิม ......กลีบมาแต่งกลอนไวๆนะคะ ที่นี่มีกำลังใจมากมายเหลือเกิน แต่แปลกจัง....!! ทำไมพี่หนึ่งถึงมองไม่เห็น ถ้าจ้องดูดีๆในเงาสีดำก็ยังมีแสงสว่างไม่ใช่เหรอคะ^^ พี่หนึ่งสู้ๆๆๆๆๆๆ กลับมาไวๆนะคะ แล้วจะยิ้มต้อนรับน๊า...........!! ** ^_________^ **
15 กรกฎาคม 2547 22:55 น. - comment id 299199
คิดถึงพี่หนึ่งมากๆๆๆเลยค่ะ บอกไปอาจจไม่เชื่อ ... ก็ไม่รู้ว่าพี่ชายจะลืมแตงรึยัง ลืมก็ไม่เป็นไรค่ะ ... ยังไงก็ยังเป็นกำลังใจให้พี่หนึ่งเสมอๆๆๆ .. จะไปไหนค่ะพี่ ... บางครั้ง .. คนเราก็ต้องการจะอยู่เงียบๆ มันไม่ได้หมายความว่าเราเป็นคนหนีปัญหา .. แต่เราอยู่ห่างๆมัน เพื่อที่จะกลับไปแก้ไขต่างหาก ... ยิ้มให้ได้เร็วๆล่ะกันค่ะ ^______________^ .. ** ขอบอกว่ากลอนเพราะมากๆๆๆๆถึงมากที่สุด แต่ขอเก็บนะคะ ((ต้องเสียค่าเก็บมั้ย อิอิ )) ฝันดีค่ะ. .. เดินทางดีๆนะคะ
16 กรกฎาคม 2547 06:11 น. - comment id 299252
เรน.. คิดถึง.. นะคะ..
16 กรกฎาคม 2547 06:12 น. - comment id 299253
เรน.. ขออนุญาต ..ก๊อปกลอน ..ของพี่หนึ่ง..
เก็บไว้ .. ในไดฯ .. ของเรน.. นะคะ..
เรน... ขอบคุณค่ะ..
16 กรกฎาคม 2547 07:24 น. - comment id 299304
มาอ่านเป็นกำลังใจให้นะครับ เราคงต้องเจอกันอีกนาน จะหนีไปไหนครับ
16 กรกฎาคม 2547 13:36 น. - comment id 299454
**************** ...หากเธอ จะต้องห่าง ร้างไกล โปรดอย่าทำ ให้อาลัย ไปกว่านี้ ทำใจไม่ได้ จริงจริง คนดี ไปเฉย เฉย คงจะดี กว่านี้ OK ****************
16 กรกฎาคม 2547 15:02 น. - comment id 299507
จะไปไหน ....ไม่มาร่ำลา เฮ้อออออออออออ...... เศร้า...มีอะไรทำไมไม่มาบอกกล่าว เก็บไปคิด ไปร้องไห้ คนเดียวแบบนี้ ไม่แฟร์เลยนะ โกรธ ...
16 กรกฎาคม 2547 18:01 น. - comment id 299590
ไปแล้วไม่ไปลับ เราจะกลับเจอกันใหม่ จะรอการกลับมาของเธอ..ตลอดไป นานเท่าไหร่ รู้ไว้กำลังใจยังมีให้เธอ เป็นกำลังใจให้พี่หนึ่ง โชคดีนะคะ
19 กรกฎาคม 2547 17:52 น. - comment id 301197
จะเก็บคำว่ารักที่เธอให้ ไว้ในกล่องดวงใจในตัวฉัน รอให้เธอกลับมาต่อสัมพันธ์ แม้กี่คืนกี่วันก็จะรอ *-*กลอนแต่งได้ดีมากเลยจ๊ะ*-*
28 พฤศจิกายน 2547 18:30 น. - comment id 379932
ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้สีดำตัวหนึ่ง โดยไม่เคยมีใครเอื้อมไปถึง เอื้อมไปหา โลกของฉันสร้างขึ้นเพื่อผูกพันกับนิทานนํ้าตา กั้นตัวเองห่างจากฟ้า ห่างองศาจากดวงตะวัน ไม่มีใครรู้จักตัวจริงของคนคนนี้ ที่มองเห็นก็แค่เปลือกย้อมสี หุ้มความไหวหวั่น ฉันก่อภาพลวง เพื่อตักตวงความเข้มแข็งแค่พอผ่านวัน แต่ยิ่งทำฝืนรั้น ก็ยิ่งอ่อนแอไหวสั่น ไปทุกที เส้นทางที่ฉันเดิน คือ ส่วนเกินของความฝัน สวมได้เพียงรองเท้าเปื้อนฝุ่นดวงจันทร์ ที่ไร้สี เดินจับมือไปกับความเหงาไร้ชื่อ ดวงตาไร้บทกวี ค่อยๆ เดินลงแม่นํ้าที่ดื่มดํ่าดีกรี ความเหว่ว้า ฉันจมลงในความขื่นของคืนคํ่า หายตัวไปในความทรงจำ ใต้เงาสีดำตรงสุดขอบฟ้า ไม่รู้ตัวว่าอยู่ที่ไหน ไม่รู้ใจว่าเส้นทางใดที่หลงทางมา ไม่รู้ว่าถนนข้างหน้า จะนำพาฉันไปที่ใด ฉันฝัน ฉันหวั่น ฉันรอ ฉันขอคำตอบ แต่กำแพงรอบข้างยังคงตีกรอบ ขีดขอบอย่างร้างไร้ หลุมพรางตรงนี้มันมืดและหนาว ฉันเหงาและร้างใจ ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้หนามและร้องไห้ และค่อยๆ ตายไปเพียงลำพัง ............... พี่หนึ่งกระดานชอบจังเลย ขอเก็บนะค่ะ
22 ธันวาคม 2547 10:33 น. - comment id 393604
พันดาว มาช้า... แต่รับรู้การลา อย่างเงียบงัน.. เมื่อถึงเวลา.. เมื่อทุกอย่างเบาบาง... กลับมาบ้าน Thaipoem น่ะ :-)
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
