:: บทสุดท้ายของนิยายรัก ::

นางสาวใบไม้


บทสุดท้ายของนิยายรัก...คือการกลับมาทบทวนสัญญาเก่า ๆ
ที่เคยบอกว่าจะมีแต่เรา....สองคนเท่านั้น
นับแต่นี้อะไรในโลกจะแปรเปลี่ยนก็ไม่สำคัญ
แต่หนึ่งใจที่มีนั้นจะคงมั่นต่อเธอ
 
          ก็แค่สัญญาของผู้หญิงโง่ ๆ คนหนึ่ง
          มันคงจะไม่ลึกซึ้งเท่ากับสิ่งที่ใครอีกคนเสนอ
          เขาคนนั้นอาจมีมากกว่าหัวใจที่ฉันให้เธอ
          ฉันยอมรับฟังเสมอ.....นะคนดี

ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะโกรธหรอกนะ
ถ้าจะบอกว่าทุกอย่างที่มีมาจะจบสิ้นลงวันนี้
พร้อมจะยอมรับฟังในทุกๆ เหตุผลที่เธอมี
ไม่ได้หวาดกลัวกับการที่ต้องเดินต่อไปเพียงลำพัง
 
          เก็บสายตาเห็นอกเห็นใจแล้วไปซะ
          ไอ้น้ำเสียงเอื้ออาทรน่ะ...ต่อแต่นี้จะเป็นแค่ความหลัง
          ขอโทษนะที่วันนี้ไม่อาจฝืนทนรับฟัง
          เพราะไม่แน่ใจว่าจะสามารถปิดบังความอ่อนแอ

อยากจะร้องไห้....ให้กับการร่ำลา
แต่น้ำตาคงไม่มีค่าจะทำให้เธอหันมาแยแส
อย่าบอกเลยว่ารู้สึกผิดในเมื่อเธอไม่เคยแคร์
ที่ผ่านมามันก็แค่การให้ความรักกับคนไม่มีใจ
 
          บทจบของนิยายรักที่ไม่หวาน
          คือตำนานของความทรมานและหม่นไหม้
          คือบทเรียนสำคัญของคนที่ไม่มีค่าอะไร
          คือบทสุดท้ายที่ทิ้งรอยอาลัยไว้ในความทรงจำ				
comments powered by Disqus
  • Robert TingNongNoi

    14 กรกฎาคม 2547 10:52 น. - comment id 298110

    
    จำเรียงคำได้เนียนสวยทั้ง ภาษาและความหมาย
    นิยายเล่มนี้อ่านแล้วเศร้าเกินไปใจไม่อยากอ่าน
    ขอเปลี่ยนเป็นนิยามหวานจะได้ไหม ๚ะ๛size>
    แต่งได้ลึกซึ้งกินใจมากเลย อ่านแล้วเศร้าเกินไป
    
    
  • เมกกะ…ผู้ชายอารมณ์ดี

    14 กรกฎาคม 2547 11:24 น. - comment id 298136

    สวัสดีครับน้องอ้อ
    
    ตอนนี้พี่เมกกำลังทำงานและคอยตอบคอมเม้นท์ที่กลอน
    ใหม่พี่เมกอยู่นะครับ  ยังเหลือสมาชิกอีกหลายท่าน  ไม่รู้
    ว่าวันนี้พี่เมกจะตอบหมดหรือไม่  เพราะงานก็มีให้ทำ
    ใจก็อยากตอบของสมาชิก  และที่ต้องตอบเพราะต้องการ
    มอบความดีนี้ให้แม่พี่เมกแวะมาส่งข่าวแค่นี้นะครับ   
    
    http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=3379  
    
  • อาภาภัส

    14 กรกฎาคม 2547 12:36 น. - comment id 298197

    ใบไม้เจ้าเอย
     พี่ยังขอเก็บเจ้าไว้เชยแม้เจ้าปลิดใบหาย
    สานเป็นแผ่นแน่นหนักถักเป็นลาย
    ก่อปีกคล้ายนกบินผินสู่ฟ้า
    เป็นหลังคาครอบคลุมคุ้มครองเรือน
    เจ้าเป็นเพื่อนร่วมทางที่ตามหา
    อย่าอ่อนอ้อฤาท้อทรมา
    รักนี้มามอบมิตรสนิทเกลียว
  • นางสาวใบไม้

    14 กรกฎาคม 2547 13:13 น. - comment id 298216

    
    **ตอบ ทิงนองนอย : เราไม่สามารถออกแบบความรักของเราได้หรอกนะคะ..
    **ตอบพี่เมก  :  ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย
    เอาใจช่วยพี่ชายเสมอนะคะ
    **ตอบใจให้อาภาภัส :  
    ยินดีในมิตรไมตรีที่มีให้
    กับความห่วงใยที่ส่งมาเสมอ
    บางทีใบไม้ใบนี้...ก็แอบละเมอ
    ว่า...อาจค้นเจอความรักที่แท้จริง
    
  • เรไร

    14 กรกฎาคม 2547 14:56 น. - comment id 298255

    รักร้าวคงจบลงตรงความเศร้า
    ทิ้งความเหงา น้ำตาไว้ ให้ใจเรา
    ฝากรอยแผล รอยอาลัย ไว้เพียงเงา
    แต่ตัวเขา ไปเป็นอื่น ชื่นกับใคร
    
    @@@@@@@@@@@@@@@@
    
  • ผลิใบสู่วัยกล้า ( ไม่ได้ล๊อกอิน)

    14 กรกฎาคม 2547 16:29 น. - comment id 298282

    หวัดดีนะครับ  อ้อ
    
    ผมมาเป็นกำลังใจให้นะครับ
    เขียนได้เก่งมาก
    
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    14 กรกฎาคม 2547 20:14 น. - comment id 298392

    บทจบของชีวิตครั้งสุดท้าย
    คือเธอนั้นมีคู่ใจที่แสนหวาน
    แต่สำหรับฉันมีแต่ความร้าวราน
    กับการทรมานอยู่คู่กับกาลเวลา
    
    *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง*-*
  • เมกกะ…ผู้ชายอารมณ์ดี

    15 กรกฎาคม 2547 12:17 น. - comment id 298777

    font color=#0000FF>     สวัสดีครับน้องอ้อ    
    
    พี่เมกยังไม่ว่างเลยครับแต่พี่ก็เก็บหน้านี้ไว้ที่หน้าส่วนตัวพี่เมกแล้วนะครับ
    เพราะเพราะถูกใจพี่เมกมากถูกใจสรุปง่าย ๆ ถูกใจพี่เมกมั๊กม๊าก  
    
    สายลมหนาวพัดผ่านผิวกาย 
    ความเดียวดายรีบเกาะกลุ่มเข้ามาหา 
    ความเหงา ก็รุ่มเร้าเข้ามา 
    ช่างปวดเร้าหนักหนาเวลาที่ไม่มีใคร 
    
    ขอให้มีเธอแค่คนเดียว 
    แต่วันนี้ไม่ว่าจะเหลียวไปทางไหน 
    ไม่มีเธอไม่เห็นเธอไม่เหลือใคร 
    มีแค่สายลมที่อ่อนไหวพัดผ่านข้างกายเรา ฯ
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน