พายุในใจที่ไม่เคยจาง

zilver

ความทรงจำเก่าเก่าที่มีค่า
แม้ไม่อาจย้อนเวลากลับไปเริ่มการแก้ไข
แต่สึ่งหนึ่งที่ยังเหลือคือเรือลำน้อยที่แล่นไป
บนสายน้ำที่กว้างใหญ่ขอบฟ้ากว้างไกลสุดสายตา
เรือชีวิตลำนี้ที่ครั้งก่อน
เจอฟากฝั่งที่ถาวรไม่อยากจากจรไปที่ไหน
เจอพายุรักครั้งใหญ่ต้องอ้างว้างกลางทะเลใจ
เหลือเพี่ยงซากความปวดใจเหลือไว้.เพียงน้ำตา
วันนี้เรือชีวิตลำน้อย
ยังคงแล่นต่อไปเพื่อรอคอยแม้มีร่องรอยความห่วงหา
มีภาพของความทรงจำกับสิ่งที่ใจได้ทำได้พบมา
ไม่รู้ได้เลยว่าพายุที่พัดอยู่ทุกคราจะสร่างซาลงเมื่อใด
ขอบคุณที่ให้รู้จักรัก
ฟากฝั่งที่ฉันเคยรู้จักเคยพักเคยอาศัย
เคยคิดว่าใช่และจะพักตรงนั้นตลอดไป
ที่ช่วยสอนให้ว่าความจริงใจไม่ได้มีไว้..ให้กับรักลวง				
comments powered by Disqus
  • Robert TingNongNoi

    14 กรกฎาคม 2547 10:20 น. - comment id 298089

    
    ในเมื่อชื่อของมันคือ ความจำ
    ดังนั้นมันเป็นเรื่องยากที่จะลืม
    ความจำถูกลบได้แต่ลืมไม่ได้
      คิดว่าอย่างนั้นนะครับ๚ะ๛
    
    size>
  • ผู้หญิงไร้เงา

    14 กรกฎาคม 2547 20:05 น. - comment id 298380

    ความทรงจำครั้งเก่ายังปรากฎ
    ในดวงใจทั้งหมดของตัวฉัน
    การร้างลาของคนดีที่ผูกพัน
    ฉันยังจำคงไม่ไม่เคยลืม
    
    *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
  • เบญ

    15 กรกฎาคม 2547 18:22 น. - comment id 299039

    อ่านแล้วคิดถึงตัวเองเลยคะ
  zilver

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน