ความทรงจำเก่าเก่าที่มีค่า แม้ไม่อาจย้อนเวลากลับไปเริ่มการแก้ไข แต่สึ่งหนึ่งที่ยังเหลือคือเรือลำน้อยที่แล่นไป บนสายน้ำที่กว้างใหญ่ขอบฟ้ากว้างไกลสุดสายตา เรือชีวิตลำนี้ที่ครั้งก่อน เจอฟากฝั่งที่ถาวรไม่อยากจากจรไปที่ไหน เจอพายุรักครั้งใหญ่ต้องอ้างว้างกลางทะเลใจ เหลือเพี่ยงซากความปวดใจเหลือไว้.เพียงน้ำตา วันนี้เรือชีวิตลำน้อย ยังคงแล่นต่อไปเพื่อรอคอยแม้มีร่องรอยความห่วงหา มีภาพของความทรงจำกับสิ่งที่ใจได้ทำได้พบมา ไม่รู้ได้เลยว่าพายุที่พัดอยู่ทุกคราจะสร่างซาลงเมื่อใด ขอบคุณที่ให้รู้จักรัก ฟากฝั่งที่ฉันเคยรู้จักเคยพักเคยอาศัย เคยคิดว่าใช่และจะพักตรงนั้นตลอดไป ที่ช่วยสอนให้ว่าความจริงใจไม่ได้มีไว้..ให้กับรักลวง
14 กรกฎาคม 2547 10:20 น. - comment id 298089
ในเมื่อชื่อของมันคือ ความจำ ดังนั้นมันเป็นเรื่องยากที่จะลืม ความจำถูกลบได้แต่ลืมไม่ได้ คิดว่าอย่างนั้นนะครับ๚ะ๛ size>
14 กรกฎาคม 2547 20:05 น. - comment id 298380
ความทรงจำครั้งเก่ายังปรากฎ ในดวงใจทั้งหมดของตัวฉัน การร้างลาของคนดีที่ผูกพัน ฉันยังจำคงไม่ไม่เคยลืม *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
15 กรกฎาคม 2547 18:22 น. - comment id 299039
อ่านแล้วคิดถึงตัวเองเลยคะ