ใจดั่งดำดิ่งลงห้วงนที ไร้แรงต่อต้านตีเปลี้ยง่อย วิญญาณแหลกป่นเป็นธุลีขยำเคล้าน้ำตา ยามที่เธอเอ่ยถ้อยขอถอนคำคืน
14 กรกฎาคม 2547 06:15 น. - comment id 298011
อ่านแล้วเศร้าจังเลย๚ะ๛ size>
14 กรกฎาคม 2547 09:56 น. - comment id 298076
มาด้วยรักและเข้าใจนะคะ อยากปลอบด้วยคำว่า *ปล่อยให้กาลเวลา* รักษาใจนะคะคนดี เพลงพี่พุดไพเราะในด้านเนื้อหาละมุนใจค่ะ ขอโทษที่โบราณคลาสสิคไปนิดนะคะ http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=318 รอ ถ้า เธอ มีหัวใจเหมือนฉันสักหน่อย เธอคงไม่ปล่อย ให้ฉันต้องคอย อย่างนี้ เธอคงมองซึ้งถึงไมตรี เธอคงมองซึ้งถึงความหวังดี ที่มี เรื่อยมา สู้ รอ รอแล้วรอแล้ว รอไม่สิ้น รอจนใกล้ดับ ถมทับแผ่นดิน แผ่นฟ้า เธอมองไม่ซึ้งถึงสายตา เธอมองไม่ซึ้งถึงความบูชา ว่าฉันศรัทธาเพียงใด น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน แต่หัวใจ อ่อนอ่อน ของเธอทำด้วยสิ่งใด ช่างไม่สะทก สะท้านสะเทือนเหมือนหัวใจ ช่างไม่ หวั่นไหว ว่าใครเขารักเขารอ สิ้น ลม ลมหายใจของฉันเมื่อไหร่ เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใคร เฝ้าง้อ ใครกันมีรัก มีรักเพียงพอ ใครกันรอแล้วและยังเฝ้ารอ เขารอ เขารอ เขารอ เขารอ น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน แต่หัวใจ อ่อนอ่อน ของเธอทำด้วยสิ่งใด ช่างไม่สะทก สะท้านสะเทือนเหมือนหัวใจ ช่างไม่ หวั่นไหว ว่าใครเขารักเขารอ สิ้น ลม ลมหายใจของฉันเมื่อไหร่ เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใคร เฝ้าง้อ ใครกันมีรัก มีรักเพียงพอ ใครกันรอแล้วและยังเฝ้ารอ เขารอ เขารอ เขารอ เขารอ...
14 กรกฎาคม 2547 18:13 น. - comment id 298330
โคลงบดนี้ กินใจมากนะคะ เขียนได้ลึกมาก รู้สึกตามอารมณ์คุณเจ้าขาวไปด้วย อย่างเห็นใจจริงค่ะ
14 กรกฎาคม 2547 19:46 น. - comment id 298360
แต่งได้ดีมากเลยค่ะ
14 กรกฎาคม 2547 19:49 น. - comment id 298363
แต่งได้ดีมากเลยค่ะ