รักเธอมากแค่ไหนนับไม่ไหวแล้ว ก็เธอช่างบ้องแบ๊วขนาดนั้น แอบมองฉันเช้าเย็นเกือบทั้งวัน พอฉันหันไปเจอก็หลบตา พอฉันพูดเรี่องความรักกับเธอหน่อย มีออกบ่อยที่เธอแกล้งเอ๋ออ๋า เธอก็เป็นแบบนี้อยู่เรื่อยมา ก็เลยอบากบอกว่า...เธอน่ารักจัง
16 พฤศจิกายน 2544 22:26 น. - comment id 19664
มันก้อน่าเขินอยู่นา แว่นหนา ไม่ค่อยกล้าเผชิญหน้ากับความรักน่ะ
17 พฤศจิกายน 2544 01:04 น. - comment id 19676
ต้องอ่อยเหยื่อหน่อยเขาถึงจะกล้า..เอ๊ะ ว่าอ่อยเหยื่อคงไม่เหมาะ..งั้น ต้องทอดสะพานให้ ดีกว่า..แต่เอ..ไม่ดีมั๊ง เอาเถอะแบบว่าเราก็ชอบและรักเขาจึงต้องทำแบบนี้ดีกว่า...ไม้เก็ดเองก็เคยเขิน ไม่กล้าแบบนี้เหมือนกัน - ชอบกลอนของแว่นหนาสำนวนนี้ครับ ทำให้มองเห็นอดีต
17 พฤศจิกายน 2544 12:12 น. - comment id 19816
อ่านแล้วต้องนั้งอมยิ้ม... น่ารักดีจ้า... แว่นหนา
19 พฤศจิกายน 2544 02:07 น. - comment id 20007
แต่งกลอน อะไรก็ดูน่ารักดีจัง