เรื่องรักร้าว (แต่งเพิ่ม)

ยวน พระบาท

อันความรักรักเพื่อนเพื่อนก็รัก  
ความรักนี้ประจักษ์จำยังให้เห็น
เราคบกันฉันท์มิตรมิตรได้เป็น
เราอยู่เย็นเป็นสุขหมดทุกข์ใจ
	อันความรักรักเธอนี้มิมีเหมือน
รักไม่เลือนต้องเตือนจิตให้สงสัย
เป็นความรักฉันท์เพื่อนเกลื่อนเกลื่อนไป
หรือเป้นใจชายหญิงที่อาวรณ์
	เหตูไฉนอารมณ์ดีที่สมสุข
จึงจักหยุดหยุดตามกรรมสนอง
ความรักเพื่อนปะทุปะทะพร้อม
ความรักเรากับน้องยอดดวงจินต์
	อันบทบาทบังเกิดจำใจเลือก
เลือกข้อใดใจเข้าเฝือกทุกทุกถิ่น
แม้นว่ารักรักน้องสุดชีวิต
อีกจริตบอกว่าเพื่อนไม่เลือนลืม
	อันความวัวมิทันจะจางหาย
มีความควายเข้ามาดัดมิขัดขืน
อันความนี้เหยียบย่ำความขมขื่น
ใจที่ชื่นแตกสลายไม่คลายคืน
	เหตุไฉนความรักไยจึงไร้จิต
คล้ายเคยคิดควรเข้าออกใครดีหรือ
ตอนเข้ามาต้องฝืนกัดกินกลืน
ตอนออกไปใจสะอื้นไม่ขอทน
	อันความใหม่มีโทษโหดร้ายนัก
แม่คนรักรักจากใจเข็ดขม
บินไกลไกลสุดฟ้าใจตรอมตรม
ใจระทมจมปลักรักรักสุดใจ
	อันว่าดีดีที่ไหนใครช่วยบอก
เรียนเมืองนอกนอกเมืองต่างตรงไหน
อยุ่เมืองไทยไม่ดีหรือเยี่ยงไร
ใจเป็นไทยกายเป็นไทยเป็นชนชาว
	อันว่าแปลกแลกเปลี่ยนขนบโลก
ธรรมเนียมโอบโอบอุ้มท่านได้หรือปล่าว
เพราะความจริงเราไม่ได้หาเรื่องราว
เพราะความจริงมันคือจ้าวเราทาสมัน
	มันว่ามันเจริญจำเริญนัก
แต่ประจักษ์แก้ผ้าเดินดูน่าขัน
อ้างว่ารบแล้วเจริญช่างหัวมัน
พอรบเสร็จข้านั้นจรดล
	จะว่าไปถึงไหนก็ไร้ประโยชน์
เพราะพ่อนางบังคับน้องจนสับสน
ส่งไปเรียนเรียนดีดีจนเป็นคน
ไม่คิดถึงคนทางนี้ที่จะตาย
	ปวดกบาลฆารประสาทอาจจะแยก 
ปวดแปล๊บแปล๊บแปปเดียวเดี๋ยวก็หาย 
แต่ปวดร้าวรักร้างไม่วางวาย 
ปวดแสนปวดปวดไม่คลายไม่หายเอย