****แพ้..อย่างผู้แพ้****

กอกก

                                            ***แพ้..อย่างผู้แพ้***
                                      ห่างไกลกันก่อเกิดเศร้าในจิตลึก
                                       ฉาบผนึกด้วยคิดถึงคนึงหา
                                       ความหมองก็รุมเร้ารี่เข้ามา
                                       สะกดกลั้นน้ำตาอย่าให้นอง
                                       ถ้าถามว่าเหงาไหม? บอกว่าเหงา
                                       ทุกข์รุมเร้าใจหม่นต้องทนหมอง
                                       เฝ้าคิดถึงโหยหาใจใฝ่ปอง
                                       ไม่กล้าร้องบอกเขา เราเจ็บเกิน
                                       ทั้งที่รู้เราป็นเช่นดินกรวด
                                       แสนร้าวรวดเทียบเคียงเพชรก็ขัดเขิน
                                       ผิดมากหรือที่กล้ารัก..กล้าเผชิญ
                                       และเจ็บเกิน ถูกหยามหยันแสนช้ำใจ
                                       วันนี้จึงต้องอยู้อย่างผู้แพ้
                                       คนอ่อนแอรับสภาพแทบไม่ไหว
                                       เฝ้าเลียแผลยังเจ็บลึกก้นบึ้งใจ
                                       ชีวิตนี้ปล่อยมันไปไร้ทิศทาง
                                                   ..................