กับวันวานหวานซึ้งในครั้งก่อน บวกกับความเอื้ออาทร..และห่วงหา ความรู้สึกซึ้งหวาน.....ผ่านแววตา เราก็เข้าใจแล้วว่า...คิดอะไร .....แต่ตอนนี้สิ่งที่มี...ที่เหลืออยู่ แค่รับรู้.....ว่าเธอฉันนั้น....แค่ไหน ใกล้วันนี้....อนาคต...ต้องห่างไกล รักกันไปแค่วัน ๆ เท่านั้นเอง จะพูดจากันทั้งที........ต้องมีเรื่อง ให้โกรธเคืองให้ขุ่นใจ....คล้ายข่มเหง พอถึงจุดสุดทน...คนกันเอง ก็ปล่อยให้ลอยเคว้ง...ไม่ห่วงใย นี่หรือคือสัญญาณเตือน...เวลาหมด รักถูกลดความสำคัญ...เรื่มหวั่นไหว จากเคยอยุ่คู่เชยชิด...ผิดเพี้ยนไป กลายเป็นคนห่างไกล.......ระหว่างเรา
1 กรกฎาคม 2547 21:38 น. - comment id 292020
ระหว่างเราวันวานช่างหวานนัก วันที่เริ่มมีรักมักห่วงหา แต่พอเธอมาเปลี่ยนผันจากสัญญา ก็กลายเป็นรักร้างลาพาช้ำตรม *-*แต่งได้ดีค่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
2 กรกฎาคม 2547 11:10 น. - comment id 292156
ยามมีสุขเวลาไม่ได้นับ ก็เหมือนกับแบตตารี่ในไฟฉาย พอหมดแรงหรี่มอดถอดทิ้งไป เปลี่ยนก้อนใหม่คนใหม่สดใสดี ธรรมเนียมตะวันตกเขาทดลองกันอย่างนี้แหละ อิอิ
2 กรกฎาคม 2547 13:38 น. - comment id 292196
ระหว่างเราความในใจยังเปลี่ยน รักยังเวียนวนอยู่มิรู้หาย เพียงแต่มีเรื่องให้คิดนั้นมากมาย อย่าเดียวดายไปเลยนะคนดี