แม้ต้องห่างร้างไกลไปสุดหล้า กั้นสายตาเราสองมองไม่เห็น แต่หัวใจใช่ห่างอย่างที่เป็น มิเคยเว้นวอนเว้าเฝ้าเคลียคลอ หวังเธอนั้นพลันสุขสนุกบ้าง อย่าลาร้างลืมกันทุกวันหนอ ฉันส่งใจใส่จันทร์อันลออ แค่เธอรอคอยราตรีมีดารา หากคืนใดใสสว่างกระจ่างเห็น พระจันทร์เพ็ญผ่องอำไพวิไลหนา คือใจฉันนั้นส่งมุ่งตรงมา ลัดท้องฟ้าข้ามทะเลว้าเหว่ครวญ ใจยังคงหลงเพ้อละเมออยู่ คอยเป็นคู่อยู่กันสักวันหวน ส่งรักแท้แน่ใจไม่เรรวน ฝากจันทร์นวลแนบราตรีแสงสีงาม 30 มิถุนายน 2547
นกตะวัน 30 มิ.ย. 2547 15:35 น. - ID 56226 
460
2
0
30 มิถุนายน 2547 16:22 น. - comment id 291687
อื้ออออออออออ กลอนไพเราะมากค่ะพี่ที
30 มิถุนายน 2547 16:30 น. - comment id 291690
... บทกลอนไพเราะดี แต่มัดหมี่ซิ ขี้อ้อนจัง ..
30 มิถุนายน 2547 17:43 น. - comment id 291714
พรากสายตาคราใดใจครวญคร่ำ แต่สายใจพรายพรำควยพร่ำหวน คอยคะนึงคลึงเคล้าเคียงเย้ายวน แม้นจากจวนแต่ใจไม่จากจร ห่มสายรักถักนิ่มปิ่มไหมนุ่น ละอองอุ่นกรุ่นเก๋ดั่งเกสร มองแถงแลดาวพราวอำพร มันซอนซ้อนซ่อนภาพกำซาบทรวง แต่งได้อารมณ์แห่งศิลปินครับ
1 กรกฎาคม 2547 13:35 น. - comment id 291927
แวะมาทักทายอ่านกลอนเพราะๆ ค่ะ... พักนี้เจ้านายเห็นคุณค่าเหลือเกิน... เอางานมาให้เพียบจนไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาอ่านกลอนเลยค่ะ... .................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
1 กรกฎาคม 2547 21:44 น. - comment id 292025
เพราะมากครับ....อ่านแล้วคล้อย......ตาม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
