บทอัศจรรย์

นกตะวัน


เขายักย้ายส่ายโยกสะโพกไหว			
เกยกายไว้เกือบชิดติดเนื้ออุ่น
กลิ่นกายหอมย้อมใจให้ค่อยคุ้น			
ผิวละมุนเนียนละไมเขาไล้โลม
ร่างล่ำสันพลันรัดกวัดกอด				
คลึงเคล้าพลอดเพ้อพร่ำดื่มด่ำโถม
เหนี่ยวร่างนั้นพลันจูบไล้ลูบโลม			
ถนอมโฉมแนบถันจนจันทร์เยือน
แสงเดือนส่องช่องหน้าต่างสู่กลางห้อง			
งามผิวน้องนวลใยหาใครเหมือน
นอนยั่วเย้าเคล้าคลอตัดพ้อเดือน			
แล้วเขาเลื่อนโลมเล้าเคล้าร่างคา
เธอบิดกายส่ายสอดสวมกอดเขา			
เสียงกระเส่าซึ้งหวานนานเนิ่นหนา	
เนื้อโค้งเว้าเข้าแนบแอบกายา			
แทบผวาทุกครั้งหลังเขาโลม
22 มิถุนายน 2547				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    22 มิถุนายน 2547 10:04 น. - comment id 288003

    กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ  มาชื่นชมในผลงานนะค่ะ
  • Completely

    22 มิถุนายน 2547 14:37 น. - comment id 288136

    โอ้โห ... วาบหวามได้อย่างงดงามค่ะ ขอคารวะนะคะ
    
    
    ถนอมโฉมแนบถันจนจันทร์เยือน
    
    อืม ... ตั้งแต่ตะวันโด่งหัวจนตะวันลับฟ้าเลยหรือคะ อิอิ
    
  • มัดหมี่ค่ะ sun strom

    22 มิถุนายน 2547 15:17 น. - comment id 288155

    ตั้งแต่หัวค่ำจนพระจันทร์ขึ้นต่างหากค่ะคุณ completely
    
    อื้อออออออออ ชอบอ่านจังค่ะพี่ที
    อ่านแล้วคิดถึงใครบางคนอะ
    
    
    
  • C.Ronaldo

    22 มิถุนายน 2547 15:18 น. - comment id 288157

    สวยงามมากฮับพ๋ม

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน