กาแฟอุ่นในมือฉัน ทำร้ายความทรงจำครั้งเก่า สายฝนกระทบดินส่งเสียงเพียงเบาๆ ฉันสะอื้น ... ความรัก ... ได้ยินหรือเปล่า ฉันกำลังเสียใจ หนาว..... ฉันหนาวน้ำตา มองความว่างเปล่าตรงหน้า แล้วร้าวไหว แก้วในมือหล่นลงพื้น เศษความฝันบาดหัวใจ ฉันเจ็บที่ไม่มีเธออีกต่อไป เหลือแค่เพียงสิ่งที่เธอทิ้งไว้.....คือความหม่นไหม้ในแววตา
20 มิถุนายน 2547 16:05 น. - comment id 287285
ฝีไม้ลายมือ ยังคมชัดไม่เปลี่ยนเลยนะคนนี้
20 มิถุนายน 2547 18:54 น. - comment id 287367
เคยอ่านงานของคุณ .. เขียนได้ดี .. เหมือนเดิม .. ไม่เปลี่ยนเลยนะคะ
21 มิถุนายน 2547 06:13 น. - comment id 287519
ตอนนี้จะแย่แล้ว ค่ะ สนิมเกาะสมองน้อยๆของเก็ต เหอๆ ยังไงก็ขอบคุณนะคะ
21 มิถุนายน 2547 14:01 น. - comment id 287644
อ่า..นี่แหละโทษฐานที่ขี้เกียจ...ต้องจับตีก้น... ปากกาฝืดหมดเลยเห็นมะ.. แต่ต้องเรียกว่าฝีมือล่ะนะ..ขนาดร้างไปนานนะเนี่ย..ยังแต่งได้ดี.. ................ อยู่ไกลบ้าน..ดูแลตัวเองดี ๆ นะจ๊ะสาวน้อย..
21 มิถุนายน 2547 14:16 น. - comment id 287650
เพราะมากค่ะ น้องเก็ต หายไปนาน คิดถึงจัง
21 มิถุนายน 2547 14:22 น. - comment id 287653
มาขอบคุณอีกทีค่ะ ยังจำกันได้เลยเนอะ ดีจัง ต่อไปนี้จะพยายามไม่ขี้กียจนะคะ พี่ๆ สู้ต่อไป โย่ๆ
19 กันยายน 2547 11:09 น. - comment id 334239
แวะมาให้กำลังจัย กลอนอ่านแล้วตรงใจมาก เพราะมากครับผม
24 กันยายน 2547 13:47 น. - comment id 337410
แต่งได้เพราะมาก... ถ้อยคำ เฉียบคม สัมผัสได้เพราะ จับใจ