ได้ยินคำลาหัวใจเจ็บชาร้าวไหว ถามตัวเองว่าทำไม ถึงถูกทำร้ายอย่างนี้ ทุ่มเทเท่าไร ไม่ทำให้เธอรักได้ซักที คำตอบที่มี คือ..เราคงไม่ดี ไม่มากพอ นานแล้วที่เธอจากไป แต่เพราะอะไร หัวใจยังลืมไม่ได้ซะที เวลาเปลี่ยนทุกอย่าง เว้นแต่หัวใจอ้างว้างยัง..เฝ้ารอ ยังติดตามงอนง้อ ร้องขอให้เธอคืนมา เพิ่งฉุกคิดได้ก็วันนี้ ว่าทำตัวไร้ศักดิ์ศรี ไม่มีค่า ทั้งที่โลกกว้างยังมีสิ่งต่างๆ ให้ไขว่คว้ามา ไม่จำเป็นต้องเสียเวลา มางมงาย หยุดร้องให้เพื่อใช้สมองคิด เลิกหลงผิด..ยึดติดกับผู้ชายใจร้าย ให้โอกาสหัวใจ เปิดรับสิ่งใหม่ๆ รอบกาย ก่อนที่จะถูกความรู้สึกเลวร้าย กัดกร่อนทำลาย..จนสายเกิน คนเราบางคนนี่แปลกดีนะ ตอนเกิดก็เกิดมาคนเดียว แต่กลับเหมือนว่าจะมีชีวิตอยู่ด้วยตนเองไม่ได้ หากต้องสูญเสียใครคนหนึ่งไป ทั่งๆที่ไม่ได้เกิดมาพร้อมกัน
19 มิถุนายน 2547 20:02 น. - comment id 286928
เอ่อ .. คือ .. ว่า .. คือ กลอนนี้ .. แบบว่า ..
20 มิถุนายน 2547 01:50 น. - comment id 287045
แวะมาทักครับ...
20 มิถุนายน 2547 07:18 น. - comment id 287065
รูปสวยนะครับ หวัดดีครับ ความรู้สึกคิดถึงกำลังจะกลับมา ความห่วงหาเอื้ออาทร จากเคยลับนับจากจร กลับคืนคอนที่นอนฝัน