จากความรู้สึกทั้งหมดภายในใจที่ให้กัน มาวันนี้เริ่มลดน้อยถอยลงตามวันที่เหินห่าง ภาพสองเราค่อย ๆ ลบเลือนกลายเป็นความทรงจำสีจาง กาลเวลาและระยะทาง ... คืออุปสรรคขัดขวางใจสองใจ นั่งคิดฝันถึงวานวันที่อบอุ่น มือนุ่มละมุนที่คอยเกาะกุมมือคน - คนนี้ไว้ อ้อมแขนที่คอยปกป้อง คุ้มครองภัย ริมฝีปากที่เธอใช้บอกความในใจว่า ....รักกัน.... ตุ๊กตาหมีของขวัญชิ้นแรกที่มอบให้ เปรียบเป็นตัวแทนเมื่อเราห่างไกลกันกันไปนั้น กับคำคิดถึงที่พร่ำบอกเมื่อก่อนจะหลับตานอนทุกวัน รู้ไหม ... ทุกสิ่งทุกอย่างมันมีอิทธิพลต่อใจฉันมากมาย คิดถึงเรื่องเธอทีไร .... ใจปวดปร่า ขมขื่น กล้ำกลืนน้ำตา เมื่อคนที่เคยฝากคำสัญญามาห่างหาย เธอพบใครคนใหม่ ที่อยู่ใกล้หัวใจ แนบชิดสนิทกาย ทิ้งผู้หญิงคนนี้ให้เดียวดาย ...นี่หรือคือรางวัลที่ได้จากการรอ .....
19 มิถุนายน 2547 11:46 น. - comment id 286763
กอดตุ๊กตาตัวไหนใจก็ร้าว เธอทิ้งหง่าวไว้เช่นนี้ดีแต่ฝัน ลืมเจ้าหมีอ้วนตัวนี้มากี่วัน ลืมแม้ฉันคนเคยครองทุกห้องใจ เขียนได้น่ารักดีค่ะ ทิกิ_tiki
19 มิถุนายน 2547 20:04 น. - comment id 286930
เพราะจัง......โดนใจจริงๆค่ะ
20 มิถุนายน 2547 11:42 น. - comment id 287166
แต่งได้ดีค่ะ เห็นเข้าไปอ่านกลอนที่บ้านเรา แล้วบ่นๆ ว่าเมื่อไหร่จะแต่งกลอนได้เพราะสักที อยากบอกว่า แต่งได้ขนาดนี้ ก็เจ๋งแล้วค่ะ ชอบๆๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะ แวะมาเยี่ยม
21 มิถุนายน 2547 14:51 น. - comment id 287662
ทิ้งผู้หญิงคนนี้ให้เดียวดาย ...นี่หรือคือรางวัลที่ได้จากการรอ ..... ........ โอ๋.....เธอยังเหลือกระดานไม่ใช่หรือ....เธอยังมีฉันนะ.....ที่นี่จะมีความผูกพัน....ที่นี่ฉันจะมีเธอ