เธอเฉยชา น้ำตา ฉันจะร่วง เหมือนไม่ห่วง ตัวฉัน ไม่หันหาย ให้เจ็บปวด รวดร้าว จนเดียวดาย คงไม่สาย ที่จะวอน เธอเห็นใจ อย่าเฉยชา กับฉัน มันจะบ้า ให้เธอฆ่า ให้ตาย แล้วเก็บฝัง ดีเสียกว่า ให้เจ็บปวด อกจะพัง ขอให้ฝัง ฉันลงดิน ให้สิ้นใจ ทำไม ใจต้องรัก ขนาดนี้ มันไม่มี ช่องว่าง กลางใจฉัน รักมากล้น ไม้เว้น แต่ละวัน ทำไมฉัน ต้องรักมาก อยากรู้จริง