...เธอคือตัวแทนของนิยาม..ความรักอันงดงามที่ฉันมี...

ผู้หญิงสีม่วง

เธอไม่แปลก..แต่แตกต่างจากใครใคร
เธอเอาชนะได้..แม้ความหวั่นไหวหรือความเหงา
เธอเปลี่ยนมุมมองของดวงตา..ในวันที่ฉันเห็นฟ้าเป็นสีเทา
เธอเคาะประตูเบาเบา..หัวใจฉันก็เปิดให้เธอก้าวเข้ามา
เหตุผลนั้น..ไม่ใช่เพราะใจฉันกำลังคว้าง
จึงยึดเอาเธอเป็นแสงนำทาง..ดุจดวงจันทร์บนฟากฟ้า
ไม่ได้ถูกความเหว่ว้าบังใจ..หรือความเปล่าไร้บังตา
เพราะนั่นจะหมายความว่า..เธอไม่มีค่า..ใดใด
ไม่ใช่เพราะเธอคือคนของความ..ใฝ่ฝัน
และไม่ใช่ว่าผู้ชายของความผูกพัน..จะเป็นใครก็ได้
ไม่อาจเอ่ยวาจา..ที่จะทำให้เธอด้อยค่าลงไป
เพราะฉันสัมผัสได้ด้วยใจ..ว่าเธอสำคัญแค่ไหนในความจริง
เปรียบผีเสื้อ..ที่นำความสุขมาให้มวลดอกไม้
เธอเรียกคืนรอยยิ้มที่หายไป..สะกดความร้าวไหวให้หยุดนิ่ง
เธอปลุกฉันตื่นจากภวังค์..ให้เลิกตั้งความหวังกับทุกสิ่ง
ทำให้ฉันอยู่ได้ในโลกแห่งความจริง..และเป็นผู้หญิงที่สวยงาม
หัวใจฉัน..จะมีเธอผนึกติดในความคิดถึง
แม้ในทุกความคำนึง..ความรู้สึกลึกซึ้งจะเป็นเรื่องต้องห้าม
แม้จากวันนี้ไป..เธอจะกำลังเปลี่ยนชีวิตใหม่ให้กับใครก็ตาม
เธอจะเป็นตัวแทนของนิยาม..ความรักอันงดงาม..ที่ฉันเคยมี ..
.......................................................